دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه پیامنور، تهران، ایران ، r_saberifar@pnu.ac.ir
چکیده: (558 مشاهده)
با توجه به اهمیت گردشگری برای اقتصاد محلی، چارچوب مفهومی دقیقی برای پژوهشهای مرتبط با این حوزه، به منظور اجرای همزمان گردشگری و سیاستهای کاهش گازهای گلخانهای ضرورت دارد. به همین دلیل، هدف این مطالعه تعیین و مشخص کردن امکان دسترسی به شهرهای با کربن صفر با تمرکز بر گردشگران و اپراتورهای گردشگری به عنوان ذینفعان برنامههای کربنزدایی شهرها است. روندی که تا حدودی متناقض به نظر میرسد. در واقع، اگر چنین روندی عملا تحقق پیدا کند، بایستی دید که چه سرنوشتی در انتظار شهرهای گردشگرپذیر خواهد بود و اساسا چطور میتوان این دو مقوله نسبتا متضاد را در کنار هم سر و سامان داد. علیرغم اهمیت چنین تقابلی، محققان کمتری به این حوزه وارد شدهاند. به همین دلیل، تحقیق حاضر به شیوه توصیفی و تحلیلی به انجام رسید تا برخی از زوایای پنهان این حوزه روشنتر گردد. دادههای مورد نیاز، به شیوه نظرسنجی و میدانی گردآوری شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که بر اساس رویکردهای دستیابی به شهرهای کربن صفر و تنظیمگرهای بخش تقاضای گردشگری و همراهی مدیریت شهری با این تحولات تنظیم شده بود، استفاد شده است. پرسشنامه مورد استفاده قبل از کاربرد در عمل، به لحاظ روایی و پایایی، مورد ارزیابی قرار گرفته است. مطابق دیدگاه صاحبنظران حوزههای گردشگری، مدیریت شهری و سیاستگذاری و ضریب آلفای کرونباخ (درحد 80/0) تناسب پرسشنامه مورد تایید قرار گرفت. دادههای گردآمده به این طریق، با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغیره، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد توسعه گردشگری عمدتا به طور مستقیم بر کارایی انتشار کربن اثرگذار است. از طرف دیگر، اعمال سیاستهای مربوط به شهرهای فاقد کربن، بر روی تعداد گردشگران و مدت اقامت آنها اثرگذار است. اما اگر این سیاستها همزمان با آمادگی مدیریت شهری برای اعمال سیاستهای متناسب در بخش تقاضا باشد (یعنی پذیرش، دسترسی، تعدیل، مساعدت و بازگشت گردشگران)، نه تنها اثر منفی بر ورود و حضور گردشگران ندارد، بلکه بخش گردشگری را تقویت خواهد کرد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
برنامه ریزی گردشگری و اقتصاد فضا دریافت: 1403/4/30 | پذیرش: 1403/8/22 | انتشار: 1403/4/10