جستجو در:
دوره 11، شماره 1 - ( 1386 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 205-181 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yazdani M H, Nazarian A, Porahmad A. Survey of Differential Urbanization in Iran. MJSP 2007; 11 (1) :181-205
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-2908-fa.html
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-2908-fa.html
یزدانی محمد حسن، نظریان اصغر، پور احمد احمد. بررسی شهرنشینی دیفرانسیل در ایران. آمایش فضا و ژئوماتیک. 1386; 11 (1) :181-205
1- دانشگاه تربیت معلم تهران، تهران، ایران
2- (استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشگاه تربیت معلم تهران)
3- (دانشیار گروه جغرافیا ی شهری دانشگاه تهران)
2- (استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشگاه تربیت معلم تهران)
3- (دانشیار گروه جغرافیا ی شهری دانشگاه تهران)
چکیده: (6755 مشاهده)
هدف این مقاله معرفی نظریه «شهرنشینی دیفرانسیل» و آزمایش این نظریه با مورد نمونه ایران در طول 50 سال بین 1950 تا 2000 در 10 دوره آماری می باشد. در این مقاله ابتدا نظریه شهرنشینی دیفرانسیل معرفی شده است و سپس به مطالعات موردی که این نظریه را به کار برده اند اشاره شده است. در نهایت این نظریه را برای بررسی نظام شهری ایران به کار گرفته ایم. آزمایش این نظریه در مورد ایران نشان می دهد که نظام شهری ایران این دوره «شهرنشینی» را از سال 1950 آغاز کرده و سه مرحله این دوره را به ترتیب تا سال 1975 گذرانده است. همینطور از سال 1975 تا 1995 دو مرحله مربوط به دوره «واگرایی قطبی» را طی کرده و به دوره «شهرگریزی» وارد می شود. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که به طور کلی نظریه شهرنشینی دیفرانسیل با روند نظام شهری ایران تطابق دارد؛ اگر چه بعضی تفاوت ها را هم در نظام شهری ایران نشان می دهد.
دریافت: 1384/11/16 | پذیرش: 1385/10/26 | انتشار: 1386/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |