دوره 19، شماره 3 - ( 1394 )                   جلد 19 شماره 3 صفحات 98-73 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

jamali S. Experimenting a Quantitative Method in Typomorphological Study of Urban Tissues Based on Physical Density. MJSP 2015; 19 (3) :73-98
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-1119-fa.html
جمالی سیروس. آزمون روشی کمّی در تحلیل گونه-ریخت‌شناسانه‌ی بافت‌های شهری بر اساس شاخص تراکم. برنامه‌ریزی و آمایش فضا. 1394; 19 (3) :73-98

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-1119-fa.html


عضو هیت علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
چکیده:   (8404 مشاهده)
چکیده این پژوهش بر آن است که روشی کمّی را بر اساس نگرش گونه-ریخت‌شناسانه به بافت‌های شهری معرفی و آزمایش کند. در این میان شاخص تراکم با تعریف خاصی به عنوان یک ویژگی گونه‌شناختیِ قابل سنجش مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این نوشتار پس از مقدمه و اشاره‌ای کوتاه به پیشینه‌ی روش‌های کمّی مطالعه‌ی شکل بافت‌های شهری و نیز پیوند میان تراکم فیزیکی و گونه-ریخت‌شناسی ، ابزاری به نام spacemate معرفی و تشریح می‌گردد. برای آزمون این روش بافت‌هایی از کلانشهر تبریز برگزیده شده و پس از استخراج و طبقه‌بندی داده‌های مورد نیاز بر روی نمودار spacemateجانمایی و تحلیل شده است. با این که این روش در اصل با در نظر گرفتن ساختارهای شهری کشورهای غربی طراحی و به شکلی محدودآزموده شده است، نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که روش مورد آزمایش – که در کشور ایران برای اولین بار در پژوهش حاضر آزموده می شود - در صورت وجود داده‌های قابل استناد ، قابلیت بومی شدن و کاربست ، هم به منظور توصیف و هم به منظور پیش بینی و برنامه‌ریزی در بافت‌های شهری ایران (و کشورهایی که بافت‌های شهری مشابه ایران دارند)را نیز دارا است.
متن کامل [PDF 1852 kb]   (4927 دریافت)    
نوع مقاله: علمی پژوهشی مستقل | موضوع مقاله: مدل ها،تکنیکها و روش های برنامه ریزی
دریافت: 1393/9/15 | پذیرش: 1393/12/26 | انتشار: 1394/9/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.