دوره 28، شماره 3 - ( 1403 )                   جلد 28 شماره 3 صفحات 83-46 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Hassanpour S, Omidi ShahAbad ن, Najafizadeh Z, AbiZadeh S. Assessment of Ecological Capacity and Balance in Lorestan Province with a Spatial Planning Approach. MJSP 2024; 28 (3) :46-83
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-76282-fa.html
حسن پور سمانه، امیدی شاه آباد امید، نجفی زاده زهرا، ابی زاده سامان. ارزیابی توان و موازنه اکولوژیکی استان لرستان با رویکرد آمایشی. آمایش فضا و ژئوماتیک. 1403; 28 (3) :46-83

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-76282-fa.html


1- دکتری اقتصاد، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران ، s-hasanpour@stu.ac.ir
2- دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- کارشناس ارشد مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد، بروجرد، ایران.
4- استادیار هنر و معماری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده:   (342 مشاهده)
ارزیابی توان و موازنه اکولوژیک تعیین می‌کند که هر یک از فعالیت‌های انسانی در کدام پهنه از سرزمین قابل انجام است و بالعکس در هر یک از پهنه‌ها چه فعالیت‌هایی قابل انجام نیست یا انجام دادن آن صرفه اقتصادی به دنبال ندارد یا مخرب پایداری محیطی است. این پژوهش با هدف حفظ قابلیت‌های زیست‌محیطی، به آزمون و ارزیابی قابلیت سنجش در حوزه استان لرستان، که با آهنگی فزاینده گسترش شهری را دنبال کرده، می‌پردازد. به ­همین منظور تعیین توان اکولوژیک حوزه استان لرستان برای گسترش سکونتگاهی و همچنین مشخص کردن امکانات، توانمندی‌ها و محدویت‌های منابع سرزمینی منطقه لرستان به عنوان بستر مناسب هرگونه برنامه‌ریزی، است. روش مطالعه در تحلیل قابلیت‌سنجی زمین مبتنی بر یک مدل اکولوژیکی است که بر مبنای روش آمایش سرزمین منطق فازی طراحی شده ‌است. از بین معیارها و گزینه ­های مختلف مؤثر در قابلیت زمین، سه گزینه اصلی قابلیت زراعی، جنگلداری و توسعه شهری، سکونتی و فعالیت­ها مورد بررسی قرار گرفتند. پتانسیل‌های وسیع محیطی و اکولوژیکی، عوامل محدودکننده‌ای برای توسعه شهری به‌شمار می‌روند. 94 درصد پهنه استان دارای توان جهت توسعه سکونت و صنعت هستند، البته این مقدار تنها مربوط به اراضی مجاز توسعه است و در مقابل حدود 6 درصد از اراضی فاقد توان اکولوژیک جهت توسعه سکونت و صنعت هستند. بنابراین، تقویت زیرساخت‌های سبز شهری، ترویج توسعه کشاورزی سازگار با تنوع زیستی و اجرای اقداماتی مانند احیای جنگل‌ها برای افزایش پوشش گیاهی منطقه‌ای ضروری است.
متن کامل [PDF 1576 kb]   (141 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: برنامه ریزی شهری
دریافت: 1403/5/6 | پذیرش: 1403/11/8 | انتشار: 1403/10/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.