ارائه الگوی برنامه‌ریزی شهری چند-محلی مبتنی بر شهر پساکارکردی در ایران: یک مطالعه گراندد تئوری

هدف این تحقیق ارائه الگویی برای برنامه‌ریزی شهری چند-محلی مبتنی بر فرم شهری پسا-کارکردی در ایران می باشد. روش تحقیق در مقاله حاضر، کیفی و مبتنی بر روش گراندد تئوری یا همان نظریه داده بنیاد است. جامعه آماری شامل متخصصان و خبرگان حوزه موضوعی جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری و منطقه ای بودند که با روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شده و مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده‌های کیفی طبق سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی کدگذاری شدند. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند کدهای انتخابی شامل شش مقوله اساسیِ شرایط علّی شامل ضرورتها، چالش‌ها و علل حرکت به‌سوی برنامه‌ریزی چند-محلی، راهبردها شامل اقدامات، نهادها و گام‌های اساسی برای نیل به هدف، پدیده محوری یا همان موضوع تحقیق، عوامل زمینه‌ای شامل نهادها و سازمان‌های دخیل و پدیده‌های موجود و مؤثر، عوامل مداخله‌گر شامل موانع موجود و اساسی بر سر راه تحقق پدیده و اقدامات لازم برای نیل به آن و نهایتاً پیامدهای تحقق برنامه‌ریزی شهری چند-محلی هستند. تحقیق حاضر مدل پارادایمی را بر اساس روابط شش مقوله ذکر شده ارائه می‌دهد و نتیجه می‌گیرد تحقق برنامه‌ریزی شهری چند-محلی در ایران امری چند-بعدی، چند-سطحی و پیچیده بوده و نیازمند بازنگری‌ها، اصلاحات اساسی و مداخلات گسترده در سیستم برنامه‌ریزی شهری در مقیاسی وسیع است. در پایان این مقاله مدل پارادایمی برنامه‌ریزی شهری چند-محلی در ایران را ارائه می‌دهد.