Investigating the status of good urban governance indicators in the regeneration of dilapidated urban fabrics (case study: Nematabad neighborhood, 19th district of Tehran)

Document Type : Original Research

Authors
H. Hataminejad 1
B. bahadori 2
1 Associate Professor, Department of Geography and Urban Planning, Faculty of Geography, University of Tehran, Tehran, Iran
2 M.Sc. in Geography and Urban Planning, Faculty of Geography, University of Tehran, Tehran, Iran
Abstract
Numerous urban centers within the nation are contending with the predicament of compromised urban fabric. Tackling this challenge necessitates the development of an innovative model capable of leveraging the comprehensive potential of society through interdisciplinary collaboration. Consequently, this investigation emphasizes the significance of effective urban governance in the revitalization of degraded urban fabric. This scholarly inquiry evaluates the influence of sound governance on the rejuvenation of dilapidated and ineffective urban fabric within the Nematabad locality. The research design integrates both quantitative and qualitative methodologies (mixed-methods) and is fundamentally applied in nature. Initially, the MAXQDA software was employed to discern indicators (qualitative analysis). A comprehensive total of 13 dimensions and 40 indicators were delineated to evaluate the ramifications of effective governance on the restoration of compromised urban fabric. The collected data was subsequently scrutinized within the SPSS environment utilizing single-sample T-tests and Kendall's coefficient. The results of the T-test indicated that the mean for all indicators of effective urban governance, with the exception of the place attachment indicator (3.030), was below the average threshold. This outcome implies that the Nematabad locality does not exhibit a favorable condition relative to effective urban governance metrics. Furthermore, the findings from the Kendall test disclosed a significant association between the indicators of effective urban governance and the rejuvenation of deteriorated fabric in Nematabad. The most pronounced positive and direct effects were noted in the environmental-ecological indicators (0.270), cultural-social indicators (0.227), and physical-spatial indicators (0.186), whereas the economic indicators exhibited no significant impact, evidenced by a Kendall coefficient of -0.047. In light of these findings, it is advisable that governmental initiatives be directed accordingly.

Keywords

Subjects

1. احدنژاد روشتی، م.، مشکینی، ا.، حیدری، م.، و رسولی، م. (1401). تحلیل بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با تأکید بر نقش و عملکرد ذینفعان با رویکرد آینده نگاری (مطالعه موردی: شهر زنجان). فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی شهری، دوره 13، شماره 48، صص 51-68. https://doi.org/10.30495/jupm.2022.4209
2. ادب، م. (1387). بازآفرینی زبان الگوهای مشترک میان لایه های قدیم و جدید شهر، نشریه همایش بافت های فرسوده شهری. چشم انداز توسعه پایدار ارزش ها و چالش ها، شماره 1، صص 40-45.
3. اسماعیل زاده، ح.، کوزه گر، ل.، علیان، م.، آدینه وند، ع. (1394). فراتحلیلی بر پژوهش های حوزه حکمروایی شهری در ایران. فصلنامه برنامه ریزی و آمایش فضایی، دوره 20، شماره 2، صص 1-40.
4. امینی، م.، صارمی، ح.، قالیباف، م. (1397). جایگاه حکمروایی شهری در فرآیند بازآفرینی بافت فرسوده شهری مطالعه موردی: منطقه 12 شهر تهران. نشریه تحقیقات جغرافیایی، دوره 33، شماره 3، صص 202-217. http://dx.doi.org/10.29252/geores.33.3.202
5. ایزدفر، ن.، و رضایی. م. (1398)، شناسایی عوامل کلیدی مؤثر بر بازآفرینی پایدار شهری با رویکرد آینده پژوهی (مورد شناسی: بافت ناکارآمد شهر یزد). نشریه جغرافیا و آمایش شهری-منطقه ای، دوره 10، شماره 34، صص 109-130. https://doi.org/10.22111/gaij.2020.5332
6. بابائی مراد، ب. (1401). ارزیابی عملکرد مدیریت شهری در چهارچوب حکمرانی خوب و ارتباط آن با کیفیت زندگی شهری و سرمایه اجتماعی. معماری و شهرسازی آرمان شهر، دوره 15، شماره 39، صص 227-238.
7. بهادری، ب.، رجایی، ع.، و حاتمی نژاد، ح. (1400). تحلیل بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با رویکرد عدالت فضایی (نمونه مورد مطالعه: محله نعمت آباد منطقه 19 تهران). فصلنامه جغرافیا (فصلنامه علمی انجمن جغرافیایی ایران)، دوره 20، شماره 74، صص 21-49.
8. پوراحمد، ا.، پیری، ا.، محمدی، ی.، پارسا، ش.، و حیدری، س. (1397). حکمروایی خوب شهری در محله های شهری (مورد مطالعه: شهر مریوان). فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، دوره 6، شماره 24، صص 81-98.
9. پوراحمد، ا.، زیاری، ک.، و حسینی، ع. (1394). بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با تاکید بر فضاهای گذران اوقات فراغت (نمونه موردی: محله قیطریه، تهران). فصلنامه برنامه ریزی و آمایش فضا، دوره 19، شماره 3، صص 1-38.
10. توکلی نیا، ج.، و یداله، ح. (1400). تحلیل شاخص های حکمروایی خوب در بازآفرینی شهری از منظر ساکنان محله (مطالعه موردی: محله تجریش). فصلنامه جغرافیا و برنامه ریزی منطقه ای، دوره 8، شماره 33، صص 265-280. https://dorl.net/dor/20.1001.1.22286462.1397.9.1.15.5
11. حاتمی نژاد، ح.، پوراحمد، ا.، و نصرتی هشی، م. (1396). آینده پژوهی در بافت فرسوده شهری مطالعه موردی: ناحیه یک، منطقه 9 شهر تهران. نشریه اطلاعات جغرافیایی، دوره 28، شماره 109، صص 37-55. https://www.doi.org/10.22131/sepehr.2019.35637
12. حکمت نیا، ح.، ملکی، م.، موسوی، م.، و افشانی، ع. (1396). سنجش میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری در ایران (مطالعۀ موردی: شهر ایلام). نشریه پژوهش های جغرافیای انسانی، دوره 49، شماره 3، صص 607-619. https://doi.org/10.22059/jhgr.2016.57235
13. حکمت نیا، ح.، میرنجف موسوی، م.، افشانی، ع.، و ملکی، م. (1394). بررسی و تحلیل حکمروایی خوب شهری در ایران (مورد مطالعه: شهر ایلام). مجله آمایش جغرافیایی فضا، دوره 7، شماره 24، صص. 143-152.
14. حکمت نیا، ح.، موسوی، م.، افشانی، ع.، و ملکی، م. (1396). بررسی و تحلیل حکمروایی خوب شهری در ایران مورد مطالعه: شهر ایلام. نشریه جغرافیایی فضا، شماره 24، صص 143-152.
15. حیدری، ا.، و جودکی، ح. (1399). بررسی و اولویت بندی عوامل موثر بر مکانیابی ایستگاه های آتشنشانی در بافت فرسوده شهرها مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر تهران. نشریه مطالعات شهر ایرانی اسلامی، صص 75-86. https://dorl.net/dor/20.1001.1.2228639.1398.10.38.6.2
16. دویران، ا.، مشکینی، ا.، کاظمیان، غ.، و علی آبادی، ز. (1391). بررسی مداخله در ساماندهی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری با رویکرد ترکیبی (نمونه موردی: محله زینبیه زنجان). فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی شهری، دوره 2، شماره 7، صص 71-90. https://dorl.net/dor/20.1001.1.22285229.1390.2.7.5.3
17. رسولی، م.، احدنژاد، م.، و حیدری، م. (1400). تبیین بازآفرینی بافت های فرسودۀ شهری با روش تلفیقی FEMA و SMART PLS (مورد شناسی: شهر زنجان). نشریه جغرافیا و آمایش شهری-منطقه ای، دوره 11، شماره 40، صص 87-104. https://doi.org/10.22111/gaij.2021.6512
18. رهنمایی، م.، و کشاورز، مهناز. (1389). بررسی الگوی حکمروایی خوب و نقش دولت در مدیریت و اداره ی امور شهرها در ایران. نشریه جغرافیا و برنامه ریزی منطقه ای، دوره 1، شماره 1، صص 23-55. https://dorl.net/dor/20.1001.1.25383930.1389.1.1.2.6
19. سرور، ه.، و خیری زاده، م. (1396). ارزیابی توسعه فیزیکی درون زا و برون زای شهر مراغه و ارائه الگوی بهینه. فصلنامه برنامه ریزی و آمایش فضا، دوره 21، شماره 3، صص 329-367.
20. سرور، ه.، قربانی سپهر، آ.، امینی بادامیار، ش.، و امرایی، م. (1398). حکمروایی شایسته و بازآفرینی بافت های فرسوده شهری مورد: محله 4 شهر آذرشهر. نشریه توسعه فضاهای پیراشهری، دوره 1، شماره 2، صص 71-84. https://dorl.net/dor/20.1001.1.26764164.1398.1.2.6.8
21. سند توسعه. (1394). سند برنامه ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (1399-1395) سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، تهران: سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، مرکز اسناد، مدارک و انتشارات.
22. شریفی نسب، م. (1393). بررسی بسترهای اجرایی حکمروایی شهری در ارومیه. اولین کنفرانس برنامه ریزی و مدیریت شهری، مشهد 19-42.
23. عسکری زاده اردستانی، س.، ضربانی، ا.، و تقوایی، م. (1397). بررسی وضعیت شاخص های حکمروایی خوب شهری در شهر اراک. نشریه جغرافیا و توسعه ناحیه ای، دوره 16، شماره 1، صص 309-335. https://dorl.net/dor/20.1001.1.20081391.1397.16.1.12.8
24. عظیمی آملی، ج.، و جمع دار، ا. (1395). بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با تاکید بر الگوی حکمروایی خوب (نمونه موردی: محله ده ونک، منطقه 3 تهران). فصلنامه جغرافیا و برنامه ریزی منطقه ای، دوره 6، شماره 25، صص 85-99. https://dorl.net/dor/20.1001.1.22286462.1395.7.1.25.1
25. قاسمی، ح.، میری، غ.، و حافظ رضازاده، م. (1400). واسنجی تاثیر حکمروایی خوب شهری بر بازآفرینی بافت فرسوده در مناطق شهری (مطالعه موردی: شهررضا). فصلنامه جغرافیا و برنامه ریزی منطقه ای، دوره 11، شماره 45، صص 639-652. http://dorl.net/dor/20.1001.1.27172325.1400.2.4.1.3
26. کمانرودی کجروی، م.، سلیمانی مهرنجانی، م.، زنگانه، ا.، و شریف جاهد، ش. (1401). یکپارچگی فضایی در بازآفرینی بافت های فرسوده مطالعه موردی: شهر تهران. نشریه جغرافیایی فضا، دوره 12، شماره 2، صص 1-16. https://doi.org/10.30488/gps.2020.223657.3210
27. محمدی، ن.، مجتبی زاده خانقاهی، ح.، و توکلان، ع. (1400). تحلیلی بر حکمروایی شهری مبتنی بر ارائه الگوی بهینه (مطالعه موردی شهر گرمدره). نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، دوره 21، شماره 63، صص 361-380. http://dorl.net/dor/20.1001.1.22287736.1400.21.63.18.0
28. مشکینی، ا.، پورطاهری، م.، و نوروزی، م. (1395). تحلیل شاخص های ذهنی کیفیت محیط در بافت های فرسوده شهری (مطالعه موری: محله آبکوه مشهد). نشریه جغرافیا و برنامه ریزی، دوره 20، شماره 58، صص 259-279.
29. مشکینی، ا.، و ضرغام فرد، مسلم. (1398). برنامه ریزی مسکن شهری با نگاهی به ایران. تهران: انتشارات سمت.
30. مشکینی، ا.، حسین پور، م.، و خدایی، س. (1397). تحلیلی از نقش سرمایه اجتماعی در شکل گیری حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی: شهر اردبیل). نشریه آمایش محیط، دوره 13، شماره 51، صص 133-158.
31. مشکینی، ا.، پورموسوی، م.، و موذن، س. (1393). ارزیابی الگوی مدیریت محله مبتنی بر شاخص های حکمروایی مطلوب شهری. فصلنامه مطالعات شهری، دوره 2، شماره 6، صص 31-42.
32. مشکینی، ا.، پذیرا، س.، و قائد رحمتی، ص. (1400). تحلیل ظرفیت نهادی مدیریت محلی جهت حکمروایی خوب زمین شهری در ایران. فصلنامه شهر پایدار، دوره 4، شماره 1، صص 15-31.
33. موحد، ع.، قاسمی کفرودی، س.، کمانرودی کجروی، م.، و ساسان پور، ف. (1394). بررسی توسعه محله های شهری با تاکید بر الگوی حکمروایی خوب شهری (مورد مطالعه: منطقه 19 شهرداری تهران). نشریه برنامه ریزی و آمایش فضا، دوره 9، شماره 1، صص 147-180.
34. نصیری هنده خاله، ا. (1400). سنجش و ارزیابی اثرات حکمروایی خوب بر بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهری خرم آباد. فصلنامه مطالعات جغرافیایی مناطق کوهستانی، دوره 2، شماره 4، صص 133-150. http://dorl.net/dor/20.1001.1.27172325.1400.2.4.7.9
35. یعقوبی، م.، و شمس، م. (1398). بازآفرینی بافت فرسوده با رویکرد توسعه پایدار مطالعه موردی: شهر ایلام. فصلنامه شهر پایدار، دوره 2، شماره 1، صص 63-77. https://www.doi.org/10.22034/jsc.2019.92132
36. یوسف زاده، ز.، نوری کرمانی، ع.، حاتمی نژاد، ح.، حسین زاده، م. (1399). سنجش ارتباط و تاثیر ابعاد بازآفرینی پایدار بر رویکرد کیفیت زندگی شهروندان (مطالعه موردی: منطقه 15). نشریه نگرش های نو در جغرافیای انسانی، دوره 12، شماره 3، صص 299-316. https://dorl.net/dor/20.1001.1.66972251.1399.12.3.15.1
37. Bottero, M. Oppio, A. Bonardo, M. Quaglia, G. 2018. Hybrid evaluation approaches for urban regeneration processes of landfills and industrial sites: the case of the Kwun Tong area in Hong Kong. Land Use Policy, Land Use Policy Journal. Vol. 82. pp. 585-594. http://dx.doi.org/10.1016/j.landusepol.2018.12.017
38. Evans, J. P. 2012. Sustainable regeneration. In H. Lovell, M. Elsenga, & S. Smith (Eds.). International encyclopaedia of housing and home. Elsevier.
39. Gani, A. & Duncan, R. 2007. Measuring good governance using time seriesdata: Fiji Islands. Journal of the Asia Pacific Economy. Vol. 12. No. 3. pp. 367-385. https://doi.org/10.1080/13547860701405979
40. Gilaninia, Sh. Ganjinia, H. Babaei, Z. Mousavian, S. J. 2011. Dimensions of Knowledge Management on Good Urban Governance (Case Study: Municipality of Rasht City, Iran). Journal of Management and Strategy. Vol. 2. No. 3. pp. 91-101. http://dx.doi.org/10.5430/jms.v2n3p91
41. Glackin, S. Dionisio, R. D. 2016. Deep engagement’ and urban regeneration: tea, trust, and the quest Deep engagement’ and urban regeneration: tea, trust, and the questfor co-design at precinct scale. Land Use Policy Journal. Vol. 52. pp. 363-373. https://doi.org/10.1016/j.landusepol.2016.01.001
42. Heath, S. Rabinovich, A. Barreto, M. 2021. Exploring the social dynamics of urban regeneration: A qualitative analysis of community members' experiences. Journal of Social Psychology. Vol. 62. No. 1. pp. 521-539. https://doi.org/10.1111/bjso.12578
43. Keser, L. 2023. Interdependence and Complementarity of a Multi-Dimensional Concept of Sustainable Development and the Integrated Approach to Urban Governance—Case Study City of Zagreb. Sustainability Journal. Vol. 15. No. 12. pp. 1-19. https://doi.org/10.3390/su15129213
44. Korkmaz, C. Balaban, O. 2019. Sustainability of urban regeneration in Turkey: Assessing the performance of the North Ankara Urban Regeneration Project. Habitat International Journal. Vol. 95. Article 102081. https://doi.org/10.1016/j.habitatint.2019.102081
45. Lak, A. Hakimian, P. 2019. Collective memory and urban regeneration in urban spaces: Reproducing memories in Baharestan Square, city of Tehran, Iran. City, Culture and Society Journal. Vol. 18. Article 100290. https://doi.org/10.1016/j.ccs.2019.100290
46. Lyall, C. & Tait, J. 2019. Beyond the Limits to Governance: New Rules of Engagement for the Tentative Governance of the Life Sciences. Research Policy. Vol. 48. No. 5. pp. 1128- 1137. https://doi.org/10.1016/j.respol.2019.01.009
47. Martinović, A. Ifko, S. 2018. Industrial heritage as a catalyst for urban regeneration in post-conflict cities Case study: Mostar, Bosnia and Herzegovina. Cities Journal. Vol. 74. pp. 259-268. https://doi.org/10.1016/j.cities.2017.12.013
48. Meyer, N. Auriacombe, C. 2019. Good Urban Governance and City Resilience: An Afrocentric Approach to Sustainable Development. Sustainability. Vol. 11. No. 19. pp. 1-18. https://doi.org/10.1080/13547860701405979
49. Parés, M. Bonet-Martí, J. Martí-Costa, M. 2012. Does Participation Really Matter in Urban Regeneration Policies? Exploring Governance Networks in Catalonia (Spain). Urban Affairs Review. Vol. 48. No. 2. pp. 238-271. DOI:10.1177/1078087411423352
50. Stewart, K. 2006. Designing good urban governance indicators: theimportance of citizen participation and its evaluation in Greater Vancouver. Journal of Cities. Vol. 23. No. 3. pp. 196-204. https://doi.org/10.1016/j.cities.2006.03.003
51. UNDP. 2002. Governance unit Jakarta introducing good local governance.
52. Waza, A. M. & Ekambaker P. K. 2022. People's responsibilities to promote good governance an Indian context. AGPE THE ROYAL GONDWANA RESEARCH JOURNAL. Vol. 3. No. 11. pp. 8-12.
53. Xie, F. Liu, G. Zhuang, T. 2021. A Comprehensive Review of Urban Regeneration Governancefor Developing Appropriate Governance Arrangements. Land Journal. Vol. 10. No. 5. pp. 1-28. https://doi.org/10.3390/land10050545
54. Yap Kioe Sheng. 2010. Good Urban Governance in Southeast Asia. Environment and Urbanization ASIA Journal. Vol. 1. No. 2. pp. 131-147. http://dx.doi.org/10.1177/097542531000100203
The Journal of Spatial Planning and Geomatics
Volume 28, Issue 2
June 2024
Pages 68-94