Ideological discourse and urban land ownership

Document Type : Qualitative Research

Authors
1 Faculty of Humanities Faculty of Tarbiat Modares University
2 Geography and urban planning, Tarbiat Modares University, Tehran.
Abstract
In the annals of Iran's past, the control of land ownership as a means of authority has perpetually resided within the realm of governmental oversight, leading to encroachments upon private possessions. This quandary emanates from a flawed theoretical framework, instigating a state of perplexity across all strata of Iranian society, encompassing urban centers. The present manuscript delves into the precarious nature of property rights concerning urban landscapes in Iran subsequent to the Islamic Revolution, elucidating the transformative impact of this instability on the architectural configuration of Iranian municipalities. The investigative framework is characterized as descriptive-analytical. Data were gathered from various sources such as programs, legislation, interviews, studies, and relevant records spanning from the year 1979 to 2013. The outcomes of the study illustrate that subsequent to the success of the Iranian revolution and the government's ideological stance, there has been a significant transformation in the land ownership pattern along with the enactment of laws that, while restricting private ownership, establish a new form of ownership under government control. The government possesses extensive land holdings, leading to a shift in urban land ownership from a conventional structure to an ideological one. Within the ideological narrative of post-revolution administrations, ownership is sometimes viewed as a solution, while in other instances, it is deemed a problem; the government perceives ownership as a factor contributing to the exclusion of the underprivileged, while others argue in favor of its necessity to support vulnerable segments of society. Consequently, a coherent system of ownership fails to materialize, resulting in detrimental impacts on the urban landscape of Iranian cities, particularly Tehran.

Keywords

Subjects


آبراهامیان، ی. (1397). تاریخ ایران مدرن، ترجمه؛ محمدابراهیم فتاحی. چاپ هجدهم. تهران: انتشارات نشر نی.
ابتهاج ،ا. (1371). خاطرات ابوالحسن ابتهاج. جلد 1. تهران: انتشارات علمی.
اشرف، ا. (1359). موانع رشد سرمایه‏داری در ایران (دوره قاجاریه). تهران: انتشارات پیام.
اطهاری، ک. (1382). سنجش در انداختن طرحی نو؛ بنیاد مسکن انقلاب اسلامی. گفتگو.
اوغلو، ع. رابینسون جیمز، ر (1393). چرا ملت‏ها شکست می‏خورند، ترجمه م، میردامادی و م، نعیمی‏پور، تهران؛ انتشارات روزنه.
بشیریه، ح.(1379). جامعه‏شناسی سیاسی ایران، تهران: انتشارات نشر نی.
بیات،آ.(1391). سیاست‏های‏خیابانی: جنبش تهی‏دستان در ایران، ترجمه: سیداسدالله نبوی چاشمی، تهران: انتشارات پردیس‏دانش.
برادران، م. غفاری، غ. ربیعی، علی. زاهدی‏مازندرانی، م. (1398). دولت و سیاست‏گذاری مسکن بعد از انقلاب اسلامی. برنامه‏ریزی رفاه و توسعه اجتماعی. 1(38)، 180 -218.
حاجی‏زاده، م. (1400). تحلیل گفتمان سیاست‏های زمین شهری در تولید فضا، دوره 1300 تا 1397 مورد مطالعه: کلانشهر تهران. رساله دکتری. دانشگاه تربیت مدرس تهران.
دسوتو، ه. (1393). راز سرمایه (چرا سرمایه‏داری در غرب موفق می‏شود و در جای دیگر شکست می‏خورد)، ترجمه؛ ف، تفضلی. تهران: نشر نی.
روزنامه اطلاعات، مصاحبه با وزیر مسکن، 20 آذر 1364.
روزنامه جمهوری اسلامی. مصاحبه با نخست وزیر دولت موقت (مهندس بازرگان) 20 اسفند ،1360.
سیف، ا.(1390). استبداد و مسئله مالکیت در ایران، تهران: نشر رسانش.
صحیفه امام (1378)، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره): تهران.
فولادزاده، ع. اسدزاده، ا (1387). سیاست مسکن‏مهر و تاثیر آن بر روند توسعه کالبدی شهرها، همایش سیاست‏های توسعه مسکن. وزارت مسکن و شهرسازی. تهران.
قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن، مصوبات مجلس شورای اسلامی، 1378.
کاتوزیان، م. (1374). اقتصاد سیاسی ایران، از مشروطیت تا پایان عصر پهلوی، ترجمه؛ م، نفیسی و ک، عزیزی، تهران: نشر مرکز.
کاتوزیان، محمدعلی (1377)، فره ایزدی و حق الهی پادشاهان. اطلاعات سیاسی و اقتصادی. (129و130 ).
کاتوزیان، ناصر(1400)، اموال و مالکیت، تهران: انتشارات میزان.
کتولی، م.(1380)، فرایند عرضه زمین و نقش آن در توسعه شهری، مورد مطالعه؛ شهر گرگان. رساله دکتری، دانشگاه تربیت مدرس تهران.
لاله پور، م. (1398). تحلیلی بر سیاست‏ها و قوانین زمین‏شهری با تاکید بر رویکرد مقابله با سوداگری در بازار زمین‏شهری؛ مورد‏پژوهی: کلان‏شهر تهران، آمایش محیط، 2(47) 54-64.
لمبتون، ک. (1377). مالک و زارع در ایران، ترجمه؛ منوچهر امیری، تهران: انتشارات علمی‏فرهنگی.
ماجدی، ح. (1389)، ارزیابی سیاست‏ها زمین شهری و مسکن در کشور. اقتصاد شهر. 1(4) 28-12.
ماهنامه اندیشه پویا، مشکلات شهرداری تهران در دو سال اول انقلاب به روایت محمد توسلی، 25 آذر 1393.
مشکینی، ا. نورمحمدی، م. (1395). نقدی بر مدیریت زمین‏شهری کشورهای درحال توسعه، پژوهش‌های جغرافیای انسانی. 4(50)54-37.
مشکینی، ا و سجادی، ژ (1390). تاثیر سیاست‏های واگذاری زمین و مسکن دولتی در گسترش کالبدی شهرهای ایران (نمونه موردی؛ شهر کرمانشاه). جغرافیا و توسعه. 2(23) 67-47.
مصوبات شورای انقلاب (1358). قانون لغو مالکیت اراضی موات و کیفیت عمران آن.
مصوبات مجلس شورای اسلامی (1360). قانون اراضی شهری.
مصوبات مجلس شورای اسلامی (1360). قانون زمین شهری،
مصوبات مجلس شورای اسلامی (از سال 1368 تا 1389). قوانین برنامه اول، دوم، سوم و چهارم توسعه اقتصادی - اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران.
نورث، د. (1377). نهادها، تغییرات نهادی و عملکرد اقتصادی، ترجمه؛ محمدرضا معینی، تهران: سازمان برنامه و بودجه.
نشریه راه شماره 41. عدالت زمینی، مصاحبه با؛ شهاب گنابادی؛ مصطفی کتیرایی؛ علی عبدالعلی‏زاده؛ 1388.
هزارجریبی، ج. امامی‏غفاری، ز. (1398). بررسی تحولات سیاست‌گذاری رفاهی مسکن در ایران (1392-1358). برنامه‌ریزی رفاه و توسعه اجتماعی،3(38). 119-75.
Mowlazadeh, M. A (1991). Evaluation of the post‑revolutionary urban land policy in Iran.PhD Dissertation, University of Glasgow.
Naji, k. (2015). Ahmadinegad؛ The secret histoey of human rights. university of londan.
Dunning, B (1990). A Comparative Study of Legal Ideology؛ African Land. Tenure Systems, 10
B.C. Third World L.J. 297.
Ehsani, k (2013). The Politics of Property in the Islamic Republic of Iran. Published by State University of New York Press. Albany.
Kohl, S (2018). A small history of the homeownership ideal, MPIfG Discussion Paper. 18/6, Max Planck Institute for the Study of Societies. Cologne.