Explaining the effect of the human factors city on the spatial pattern and density of pollutants in Tehran

Document Type : Original Research

Authors
R. saniei 1
A. zangi aadi 2
M. sharifi kia 3
1 crisismanagement2008@gmail.com
2 dr_adelz <dr_adelz@yahoo.com>
3 sharifikia@modares.ac.ir
10.2022/hsmsp.27.3.2
Abstract
Tehran is one of the most polluted cities in the world. The air pollution is caused by different factors such as centralization, increased traffic and incorrect location of the spatial pattern, consumption of fossil fuels, lack of rules and regulations for limiting industrial areas and nonobservance to the environmental guidelines. Sometimes, these factors are intensified because of the climatic factors. The aim of this study is to identify the relationships between the residential urban factors and Tehran's air pollution and to determine the extent of their importance. The intended techniques found through radar data showed that the physical pattern and the consequences of the urban planning system are considered some of the effective structures in increasing the air pollution in Tehran. Hence, the correlation coefficient between the height environment of urban buildings and constructions (the third dimension of the city) and Tehran's air pollution was calculated to be 0.86. In other words, in the case of proper planning or with the possibility of modifying the structure of the height environment in city up to 86%, it is possible to adjust and control the air pollution. The results were in line with the spatial pattern of PM2.5 particles and carbon monoxide regarding urban land use, industries, commercial centers, transportation, organizations and health centers and had the highest coefficient of determination with the spatial pattern of Tehran' air pollution. Considering the traffic, the index had the highest correlation with the spatial pattern of PM2.5 particles. Meanwhile, in the dangerous and unhealthy parts of the spatial pattern, a large number of nodal points with little distances formed traffic channels. Thus, by identifying these channels and managing urban traffic, the air pollution can be controlled to a larger extent. It should be mentioned that because of the impossibility of decreasing or eliminating driving forces in the creation or intensification of the air pollution, the residential environment of Tehran can be directed toward an appropriate environmental pattern by changing or maintaining the structures and functions through a change in the patterns of macro-urban management and the urban planning models consistent with the human functions and spatial pattern.

Keywords

Subjects

1. اقبالی، ه، (1387) ، تاریخچه بلند مرتبه‌سازی در ایران، نشریه مسکن، شماره 23، 44-31 .
2. بهتاش، ف ، مرادی، م، نگین تاجی، س ، صمد،(1392)، « گزارش بررسی ابعاد تأثیرگذار فرم شهر بر کیفیت هوا، مرکز مطالعه و برنامه ریزی شهر تهران.
3. بهتاش، ف،(1391)، نقش شهرداری تهران در کاهش آلودگی هوای شهر تهران، CANPM01_017 اولین کنفرانس مدیریت آلودگی هوا و صدا.
4. بهشتی فر، س، سعدی، مسگری محمد، و زوج، م، کریمی، مم، (1389)، استفاده از منطق فازی در محیط GIS به منظور مکان یابی نیروگاه های گازی، مجله مهندسی عمران، 4: 583-595 .
5. ثقفیان، ب، دانش کار آراسته، پ، رحیمی بندرآبادی، س، فتاحی، ا، محمدزاده، م، (1391)، پیش نویس راهنمای روش های توزیع مکانی عوامل اقلیمی با استفاده ار داده های نقطه ای، وزارت نیرو و معاونت امور آب و آبفا دفتر مهندسی و معیار های فنی آب و آبفا، نشریه شماره 368 .
6. جباری، ا، (1385)، روش های آماری در علوم محیطی و جغرافیایی، انتشارات دانشگاه رازی.
7. حبیب ، ف ، (1371)، نقش فرم شهر در کاهش خطرات ناشی از زلزله . اولین کنفرانس بلایای طبیعی در مناطق شهری ، بخش اول زلزله، دفتر مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران .
8. حجازی زاده، ز، مقیمی، ش، (1386)، کاربرد اقلیم در برنامه ریزی شهری و منطقه ای، انتشارات دانشگاه پیام نور، تهران.
9. خدایاری ورجوی، ا،شریفی کیا،م، (1394)، ارزیابی کارائی خروجی تصاویر راداری و اپتیکی در شناسائی تغییرات عوارض شهری شهر تهران.
10. رنجبر سعادت آبادی، ع، علی اکبری بیدختی، ع، صادقی حسینی، س ع، (١٣٨٤)، آثار جزیره گرمایی و شهرنشینی روی وضع هوا و اقلیم محلی در کلان شهر تهران بر اساس داده های مهرآباد و ورامین، مجله محیط شناسی، 39 : 68-59.
11. شماعی, ع، جهانی ،ر ، (1390 )، بررسی اثرات توسعه عمودی شهر بر هویّت محلّه ای )مطالعه موردی، منطقه 7 تهران، شهر ایرانی اسلامی ، شماره،6،صص73-82 ،1390.
12. فنی، ز، مولودی، ج، (1388)، ارزیابی محیط زیست شهری در قالب قوانین و ضوابط (با تأکید بر آلودگی هوا)، دو فصلنامه مدیریت شهری، 24 : 64-51.
13. نظریان، الف، معصومی، م ت، ملکی نظام آباد، ر، (1388)، پژوهشی با نام شهر پایدار با تأکید بر استراتژی های مدیریت حمل و نقل شهری و کاهش ترافیک با نگاهی به کلانشهر تهران، فصلنامه جغرافیایی سرزمین، 23 : 30-13.
14. هال، پ، فایفر، ا، (1388) ، آینده شهری قرن 21، (ترجمه اسماعیل صادقی و ناهید صفایی) ، کمیته پژوهش توسعه شهری در جامعه مهندسان مشاور ایران.
15. Air quality Guidelines, (2005),World health organization, 4-5,
16. Edussuriy P. Chan A, Malvin A, (2014)“Urban Morphology and Air Quality in Dense ResidentiaL Environments: Correlations Between Morphological Parameters and Air Pollution at Street-Level”, Engineering Science and Technology وVol. 9, No. 1 64 – 80,.
17. EPA (, 2001), EPA Guidance: Improving Air Quality Through Land use Activities, EPA: USA.
18. Abbaspour M, Soltaninejad A, (2004): Design of an environmental assessment model on the effect of vehicle emission in greater Tehran on air pollution with economic sensitivity , Int. J. Environ. Sci. Tech, 1(1): 27-38.
19. Atash F, (2007): The deterioration of urban environments in developing countries: Mitigating the air pollution crisis in Tehran, Iran, Cities, 24(6): 399–409.
20. Abbaspour M, Dana T, Shaiepour M, Mahmoudi M, (2009): Design of a Mathematical Model to Minimize Air Pollution Caused by Job Trips in Mega Cities, Transaction B: Mechanical Engineering, 16( 2): 177-88.
The Journal of Spatial Planning and Geomatics
Volume 27, Issue 3
October 2023
Pages 81-100