دوره 15، شماره 2 - ( 1390 )                   جلد 15 شماره 2 صفحات 139-119 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Earthquake statistical analysis for evaluate interact between fault length, magnetite, deformation and displacement (A case study Silakhor plane west Iran(. MJSP 2011; 15 (2) :119-139
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-5614-fa.html
شایان سیاوش، سکوند حبیب، شریفی کیا محمد. سنجش ارتباط طول گسل، بزرگی زمین لرزه، پهنه گسیختگی و جابجایی عمودی زمین (مطالعه موردی: دشت سیلاخور). آمایش فضا و ژئوماتیک. 1390; 15 (2) :119-139

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-5614-fa.html


1- استادیار سنجش از دور، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
2- کارشناسی ارشد جغرافیای طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران،
چکیده:   (7704 مشاهده)
این مقاله بر آن است تا خطر گسلش ناشی از زمین‌لرزه در دشت سیلاخور را به کمک سنجش پارامترهای مؤثر (طول گسل، بزرگای زمین‌لرزه، پهنای گسیختگی و جابه‌جایی عمودی) مورد بررسی قرار داده پهنه‌بندی مناسبی از میزان خطرپذیری ناشی از آن را به عمل آورد. در این پژوهش با استفاده از شواهد مربوط به این پارمترها گسیختگی در پهنه‌های لرزشی از رخدادهای قبلی تعیین و به کمک تکنیک‌های تحلیل آماری تحدید شد. نتایج نشان می‌دهد که از مجموع گسل‌های موجود در این دشت شش گسل توان بالقوه ایجاد زمین‌لرزه‌هایی با بزرگا و دامنه‌ای بین 8/5 تا بیش از 7 ریشتر دارند که بنا بر همین روابط زمین لرزه‌های با این بزرگا می‌توانند در پهنه‌ای به وسعت 1 تا 3 کیلومتری پیرامون گسل، گسیختگی‌هایی ایجاد کنند که ارتفاع مقادیر جابه‌جایی عمودی آن‌ها به بیش از 107 سانتیمتر خواهد رسید. شاخص‌های فوق مبنای پهنه‌بندی نواحی در معرض خطر گسلش قرار گرفته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که شهر درود و 53 روستا از 163 روستای محدوده مورد مطالعه روی پهنه‌های پر خطر گسلش، 22 روستا بر روی پهنه‌های با خطر متوسط گسلش و 37 روستا بر روی پهنه‌های کم خطر گسلش قرار دارند.
متن کامل [PDF 999 kb]   (3071 دریافت)    

دریافت: 1389/10/27 | پذیرش: 1390/2/24 | انتشار: 1390/7/20

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.