دوره 21، شماره 3 - ( 1396 )                   جلد 21 شماره 3 صفحات 327-307 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

SADIDI J. Introducing a Developed Meta-heuristic Model based on Multi Objectives Genetics Algorithm for Optimal Land Use Change Modeling. MJSP 2017; 21 (3) :307-327
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-4654-fa.html
سدیدی جواد، درواری زهرا. ارائه مدل توسعه‌یافته فرا ابتکاری مبتنی‌بر الگوریتم ژنتیک چندهدفه جهت مدل‌سازی تغییر بهینه کاربری اراضی. آمایش فضا و ژئوماتیک. 1396; 21 (3) :307-327

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-4654-fa.html


1- هیئت علمی دانشگاه خوارزمی تهران
2- دانشگاه خوارزمی
چکیده:   (7241 مشاهده)
الگوی کاربری اراضی توسط بشر در حال تغییر مداوم است. با توجه به پیچیدگی­ها و فضای گسترده جواب در تغییر کاربری، وجود اهداف مختلف و متناقض و درنهایت داشتن قیود مختلف، لزوم استفاده از الگوریتم­ فرا ابتکاری ژنتیک در حل این مسائل را دوچندان کرده است. در تحقیق حاضر مدلی برای بهینه‌سازی تغییر کاربری اراضی با استفاده از الگوریتم ژنتیک(GA) در بخشی از حوضه طالقان، با اهداف بیشینه کردن سود اقتصادی, سازگاری کاربری­ها و کمینه کردن سختی تغییر کاربری ارائه می‌شود. بهینه­سازی با در نظر گرفتن یک سری محدودیت­ها در تغییر کاربری انجام شده است. در این تحقیق ابتدا داده‌های لازم توسط توابع و تحلیل­های مکانی سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) تهیه و سپس فاکتورهای مؤثر در تابع هدف، با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت و درنهایت تغییر کاربری با استفاده از الگوریتم ژنتیک به­گونه­ای انتخاب‌شده که تابع هدف نهایی بهینه شود. نتایج نشان می­دهد که الگوهای کاربری پیشنهادشده در این مدل می‌تواند سطح منفعت اقتصادی منطقه را در حدود 48 درصد افزایش دهد؛ با این توضیح که تمامی الگوها تا حد امکان دارای سازگاری بالا و دشواری تغییر اندک هستند.
متن کامل [PDF 1214 kb]   (8347 دریافت)    
موضوع مقاله: مدلها، تکنیک ها و روش های برنامه ریزی
دریافت: 1395/9/13 | پذیرش: 1396/6/20 | انتشار: 1396/7/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.