1- هیات علمی دانشگاه یزد
2- دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه یزد
چکیده: (6471 مشاهده)
زلزله از مهمترین سوانح طبیعی است که بر تمامی ابعاد زندگی جوامع تأثیر میگذارد و در صورت عدم آمادگی جامعه در برابر آن، تلفات انسانی و خسارات اقتصادی بسیاری را موجب میشود. در حقیقت در زمان بروز سانحه زلزله آنچه بیشتر موجب تلفات میشود، تخریبهای ناشی از محیط فیزیکی–کالبدی جوامع است که بدون استاندارد ساخته شدهاند؛ بنابراین آمادگی از نظر بستر فیزیکی، قبل از وقوع سانحه مهمترین مقولهای است که میتواند آسودگی خاطر شهروندان، امنیت جانی و مالی آنها و ایمنی زیرساختهای شهری را فراهم آورد. در این راستا هدف از این پژوهش، تبیین تفاوتهای آمادگی از نظر بستر فیزیکی–کالبدی در سطح مناطق شهر کرمان و ارتباط میزان آمادگی خانوارها با پایگاه اقتصادی–اجتماعی است. روش تحقیق، توصیفی–تحلیلی و از نوع کاربردی است. گردآوری دادهها مبتنیبر روش اسنادی–کتابخانهای و بررسیهای میدانی به کمک ابزار پرسشنامه می باشد. جامعه آماری این پژوهش ۱۴۱۸۶۷ خانوار ساکن در چهار منطقه شهر کرمان است که حجم نمونه طبق فرمول کوکران معادل ۳۵۰ خانوار برآورد شده است. روش نمونهگیری نیز خوشهای متناسب با حجم است. نهایتاً پس از گردآوری و ورود دادهها در محیط نرمافزار SPSS، با انجام آزمونهای تحلیل واریانس یکطرفه، توکی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان میدهد که بین مناطق ازلحاظ سطح آمادگی تفاوت وجود دارد بهطوریکه منطقه یک با میانگین 73/107 بیشترین و منطقه چهار با میانگین 73/97 کمترین آمادگی از نظر بستر فیزیکی–کالبدی قبل از وقوع سانحه را دارد، همچنین آمادگی خانوارها با سطح معنیداری ۰۰۲/۰ و مقدار ضریب پیرسون ̽ ̽ ۱۶۳/0 با پایگاه اقتصادی–اجتماعی آنها دارای همبستگی معنیداری است یعنی هر چه پایگاه اقتصادی–اجتماعی خانوارها بهبود یابد به همان نسبت وضعیت آمادگی آنها در برابر سوانح نیز افزایش مییابد.
نوع مقاله:
علمی پژوهشی، مستخرج از پایان نامه |
موضوع مقاله:
مدلها، تکنیک ها و روش های برنامه ریزی دریافت: 1395/8/4 | پذیرش: 1396/6/20 | انتشار: 1396/7/1