1- استادیار گروه جغرافیا دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشگاه تربیت مدرس
چکیده: (5750 مشاهده)
چکیده
اغلب روششناسی را بهعنوان فرایندی هنجاری یا تجویزی از چگونگی انجام تحقیق توسط جامعه علمی مطرح میکنند. در عین حال هر روششناسی که نتواند با واقعیات عملی در صحنه طبیعیت و یا جامعه مرتبط شود به احتمال مطلبی غیر علمی و فاقد ارزش تلقی میشود. این پژوهش با استفاده از منابع اسنادی– کتابخانهای داخلی و خارجی تهیه شده، انواع برداشتها از روششناسی در ژئومورفولوژی و خلط آن با تکنیکها و یا مراحل انجام تحقیق مورد بحث، بررسی، مقایسه، نقد و تحلیل قرار گرفته است. همچنین تلاش شده ضمن بیان شرایط و عوامل مؤثر در یک تبیین موفق و مناسب با استفاده از نوشتهها و نظرات روششناسان و صاحبان نظر روششناسی در قلمرو ژئومورفولوژی به بیان روشهای پژوهش و مطالعه در ژئومورفولوژی پرداخته و این روشها در یک چهارچوب کلی دستهبندی شود. در این تحقیق به دلیل گستردگی دامنه قلمروهای مطالعاتی ژئومورفولوژیک، ادبیات ژئومورفولوژی جریانی (رودخانهای) مورد تأکید و بررسی قرارگرفته است. یافتههای تحقیقنشانگر غلبه نگرشها و روشهای نخبگان ژئومورفولوژی بر سایرین (مدگرایی و نخبه سالاری در پژوهشهای ژئومورفولوژیک)، تشتت در بهرهگیری از روشهای منطق علم و اختلاط اندیشههای فلسفی و بیتوجهی به دامنه معرفتی– منطقی و کلامی مفاهیم توسط ژئومورفولوژیستهای داخلی و خارجی است.
واژگان کلیدی: روششناسی و منطق علم، ژئومورفولوژی، روشهای پژوهش، ژئومورفولوژی رودخانهای.
نوع مقاله:
علمی پژوهشی، مستخرج از پایان نامه |
موضوع مقاله:
ژئومورفولوؤی دریافت: 1394/4/21 | پذیرش: 1394/12/11 | انتشار: 1395/8/1