1- هیات علمی دانشگاه هنر اسلامی تبریز ، mirgholami@gmail.com
2- استاد دانشگاه تربیت مدرس
3- دانشجوی دکتری شهرسازی اسلامی دانشگاه هنر اسلامی تبریز
چکیده: (7706 مشاهده)
روش تحقیق در این پژوهش کیفی از نوع توصیفی –تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانهای بوده است که با قیاس تطبیقی تکمیل گردید.ابتدا مؤلفههای تجربه شده بینالمللی در دانش ارزیابی تطبیقی شناساییشده و سپس مبتنی بر شرایط ایران و چهار کشور مسلمان دیگر مؤلفههای 7 گانه و 4 گانه در ابعاد "محتوایی" و" رویهای" برای مفاهیم "برنامهریزی" و "برنامهریزی فضایی" تدوینشده و قیاس تطبیقی برای وضعیت 5 کشور صورت پذیرفت.
بر اساس یافتهها در حوزه نظری (اسنادی- محتوایی) نظام برنامهریزی کلان اغلب کشورهای موردبررسی مشابه هم و نیز همسو با کشورهای پیشرفتهتر صنعتی با شدت و ضعفهای مختصری بوده ولیکن در حوزه عمل (رویه-نتیجه) تفاوتهای موجود بسیار محسوس بودهاند. این وضعیت در برنامهریزی فضایی این کشورها ضعیفتر از برنامهریزی کلان آنها بوده است.
یافتههای نهایی نشان دادند که در" نظام برنامهریزی کلان "، تمام کشورها دارای افق برنامهریزی مداوم با دورههای مشخص، رویکرد غالب اقتصادی، مشارکتپذیری پایین و شریعت پذیری گفتمانی قوی ولی اجرایی ضعیف بودهاند.در "نظام برنامهریزی فضایی" ،ایران در مؤلفههای سطوح سلسلهمراتبی برنامهریزی ، رویکرد و مکانیسم برنامهریزی فضایی،و ساختار سازمانی مشابه 4 کشور دیگر و در مؤلفه سیستم اجرا- کنترل -نظارت عقبتر از 4 کشور هموزن خود بوده است ، درمجموع مالزی در غالب معیارها و سپس ترکیه پیشتر از ایران، مصر و عربستان بودهاند.
نوع مقاله:
پژوهشی کیفی |
موضوع مقاله:
مدلها، تکنیک ها و روش های برنامه ریزی دریافت: 1397/5/14 | پذیرش: 1398/4/30 | انتشار: 1398/7/10