دوره 16، شماره 1 - ( 1391 )                   جلد 16 شماره 1 صفحات 61-43 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

- -, - -, - -, - -, - -. -. MJSP 2012; 16 (1) :43-61
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-1878-fa.html
پیشگاهی فرد زهرا، پورموسوی سید موسی، انصاری زاده سلمان، احمدی فیروزجایی میثم، رمضانی نبی الله. تبیین نقش شورای اسلامی شهر در توزیع فضایی قدرت سیاسی در ایران با تاکید بر نظریه سرمایه اجتماعی. آمایش فضا و ژئوماتیک. 1391; 16 (1) :43-61

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-1878-fa.html


1- دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران
2- استادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه امام حسین (ع)
3- دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران
4- کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران
5- کارشناسی ارشد جغرافیای طبیعی دانشگاه خوارزمی
چکیده:   (7263 مشاهده)
نحوه اعمال اراده سیاسی و چگونگی توزیع قدرت سیاسی در سطح فضای درون یک واحد سیاسی یا ناحیه سیاسی، از مهمترین مباحث جغرافیای سیاسی است که تحت عنوان نظام سیاسی یا نظام فرمانروایی مطرح می گردد. مطالعه حاضر توزیع فضایی قدرت سیاسی از طریق شورای اسلامی شهر در ایران با استفاده از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و نظریه سرمایه اجتماعی می باشد. تحلیل داده های مطالعه نشان می دهد، با وجود تاکید سرمایه اجتماعی به همکاری، مشارکت و اعتماد میان نهادهای مردمی و مردم محلی که سبب پویایی بیشتر جامعه می شود و مردم خود امور محلی را انجام می دهند، وجود قوانین مبهم و نظام اداری متمرکز منجر به عدم کارایی مناسب شوراهای اسلامی شده و حوزه عمل و اختیارات آنها را محدود می کند. در این شرایط به جای توزیع قدرت در دست نهادهای مردمی همچون شوراها، شورایاری ها و شهرداری ها، قدرت در دست حکومت مرکزی متمرکز خواهد بود و این نهادهای مردمی به جای تمرکززدایی به حمایت خواهی از دولت و تمرکزگرایی شدیدتر قدرت در دست دولت مرکزی دامن می زنند. از این رو می توان گفت که، هماهنگی سیاستی برای تدوین توسعه راهبردی شهر ها در شرایط کنونی باید از طریق مکانیزم های هماهنگی و همکاری با استفاده از موارد زیر صورت گیرد که عبارتند از: مشارکت تعداد زیاد شهروندان و گروه های ذی نفع شهری از جمله بخش عمومی و خصوصی، همکاری تا حد امکان در صورت بندی و اجرای راهبرد ها، گستردگی کم موضوعات سیاسی در سیاست گذاری، مرز های بسیار باز برای شهروندان و مشارکت آنها به صورت مشاوره افقی، آزادی عمل اندک دولت از جامعه.  
متن کامل [PDF 452 kb]   (3390 دریافت)    

دریافت: 1390/9/9 | پذیرش: 1391/1/14 | انتشار: 1391/7/2

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.