دوره 13، شماره 1 - ( 1388 )                   جلد 13 شماره 1 صفحات 127-95 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Parhizkar A, Amakchi H, Roknaddin Eftekhari A. Target Orientation in Housing Planning with Regards to The Changes in The Demographic Structure of the Country. MJSP 2009; 13 (1) :95-127
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-1599-fa.html
پرهیزکار اکبر، امکچی حمیده، رکن‌ الدین افتخاری عبدالرضا. هدف گرایی در برنامه ریزی مسکن با توجه به تحول در ساختار جمعیتی کشور. آمایش فضا و ژئوماتیک. 1388; 13 (1) :95-127

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-1599-fa.html

هدف گرایی در برنامه ریزی مسکن با توجه به تحول در ساختار جمعیتی کشور
اکبر پرهیزکار 1، حمیده امکچی2 ، عبدالرضا رکن‌ الدین افتخاری3
1- استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3- دانشیار گروه برنامه‌ریزی و توسعه روستایی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده:   (12562 مشاهده)
برنامه‌ریزی مجموعه‌ای از فعالیتهاست که منجر به تصمیم گیری درباره تخصیص منابع برای رسیدن به هدفی در آینده می شود. تأکید به داشتن «هدف» در برنامه‌ریزی، هسته مرکزی و تعیین‌کننده این مباحث است؛ زیرا برنامه‌ریزی به طور اساسی بدون «هدف» معنای بیرونی ندارد و در برنامه‌ریزیهایی همچون برنامه مسکن، گروه هدف شامل همه آنانی است که تأمین سرپناه‌ آنها موضوع برنامه است ، بویژه آنهایی که به حمایت بیشتری نیازمندند و قادر به حضور بدون حمایت برنامه در بازار مسکن نیستند. به همین سبب نیز در ارزیابی موفقیت یک برنامه، مهمترین سنجه، میزان پوشش دهی گروه هدف است. اما این کار مشروط به ارائه تعریف درست از گروه هدف و دسته بندی آنها بر حسب ویژگیهایی است که آنها را از هم متمایز می سازد. «هدف‌گرایی» برنامه نیز در میزان پوشش دهی همان گروه هدف آزموده می‌شود. الزام برنامه های مسکن برای دستیابی به تعریف دقیق و روشن از گروه هدف به دلیل نیاز به تدارک اقدامات لازم و پیش بینی برنامه های اجرایی مناسب با شرایط، نیازها و الگوهای تقاضای خاص آنهاست؛ زیرا بازار مسکن به سبب شرایط خاص خود قادر به پوشش دادن تقاضاهایی که الزامات حضور در آن را ارضا نکنند، نیست و نظام برنامه‌ریزی کشورمان درطول دوره های برنامه‌ریزی (1327-1383) در آن ناموفق ارزیابی می شود. مقاله حاضر به موضوع تغییر در ساخت جمعیتی کشور طی دهه‌های گذشته پرداخته و میزان هماهنگی و همراهی نظام برنامه ریزی مسکن با این تحول ساختاری را در به دست دادن تعریفی دقیق از «گروه هدف» برنامه بررسی می کند همچنین میزان انطباق نظام برنامه ریزی را با تحولات ساختاری جمعیت و خانوار کشور دراین شش دهه مورد توجه قرار می دهد . مطابق یافته‌های این بخش از مطالعه، نظام برنامه‌ریزی نسبت به تحول وسیع و گسترده‌ای که در ساختار جمعیتی به وقوع پیوسته بی‌اعتنا مانده و به تغییر عمده در ویژگیهای گروهی که نیاز اصلی به مسکن را تشکیل می‌دهند، عکس‌العملی متناسب تدارک ندیده است. این امر بویژه زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که بدانیم جوانان به سبب شرایط خاص خود بسیاری از شرایط اصلی ورود به بازار مسکن را ارضا نمی‌کنند و قادر به حضور در بازارهای کنونی مسکن نیستند. این پدیده به رغم افزایش سهم ‌خود در جمعیت کشور رخ داده است، بنابراین بی‌توجهی برنامه در ارائه تعریفی ویژه از آنان به عنوان «گروه هدف» نتایج دامنه‌داری در پی خواهد داشت که حاصل‌ بی‌اعتنایی به اصل مهم و تعیین‌کننده «هدف گرایی» در برنامه‌ریزی مسکن است.
واژه‌های کلیدی: برنامه ریزی، مسکن، گروه هدف، هدف گرایی، ساخت جمعیتی
متن کامل [PDF 446 kb]   (9649 دریافت)    

دریافت: 1386/2/10 | پذیرش: 1386/10/2 | انتشار: 1388/12/20
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.