1- کارشناسی ارشد جغرافیاوبرنامه ریزی شهری-گرایش آمایش شهری-دانشگاه پیام نور رشت
2- دانشگاه آزاد یزد
چکیده: (9583 مشاهده)
درپی تعالی و تکامل دانش بشر، مفهوم کارایی، توسعهیافته و اندازهگیری مفهوم کارآیی براساس نظریههای مختلف امکانپذیر شده است. خدمات شهری بهعنوان ابزار مدیریت توسعه شهری و عامل اصلی تداوم حیات شهری است که بدون آن زندگی شهروندان از فعالیت باز میماند و ضعف کارکردی آن به نداشتن رفاه شهروندان منجر میشود. به دنبال گسترش روزافزون شهرها و جمعیت شهری تقاضا برای استفاده از خدمات شهری نیز افزایش مییابد که رعایت تناسب بین مؤلفههای تأثیرگذار توسعه شهری و خدمات شهری را امری اجتنابناپذیر میکند. هدف اصلی پژوهش حاضر سنجش تناسب بین مهمترین مؤلفههای فضایی و اجتماعی- اقتصادی و خدمات شهری موجود در شهرهای استان اردبیل در قالب مفهوم کارآیی نسبی است. روش تجزیه و تحلیل دادهها نیز تکنیک تحلیل پوششی دادهها (کلاسیک) و براساس برنامهریزی آرمانی (برای نگرش آرمانخواهانه و تفکیک بیشتر کارآیی) است. نتایج کلی نشاندهنده کارآیی (نسبی) 11 شهر براساس مدل CCR-O و 15 شهر در مدل BCC-O است. در ارزیابی کارایی مقیاس شهرها، از بین شهرهای استان اردبیل تنها شهر گرمی دچار ناکارآمدی مقیاس شدید است که بیانگر نداشتن فعالیت شهر در اندازه بهینه است. سرانجام میتوان استنباط کرد که براساس تحلیلهای صورت گرفته و همچنین نگرش آرمانی تحلیل پوششی دادهها، شهرهای سرعین و جعفرآباد دارای بالاترین کارآیی (نسبی) بین شهرهای استان اردبیل است.
نوع مقاله:
علمی پژوهشی مستقل |
موضوع مقاله:
برنامه ریزی شهری دریافت: 1394/6/4 | پذیرش: 1395/1/22 | انتشار: 1395/8/1