چکیده این پژوهش بر آن است که روشی کمّی را بر اساس نگرش گونه-ریخت‌شناسانه به بافت‌های شهری معرفی و آزمایش کند. در این میان شاخص تراکم با تعریف خاصی به عنوان یک ویژگی گونه‌شناختیِ قابل سنجش مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این نوشتار پس از مقدمه و اشاره‌ای کوتاه به پیشینه‌ی روش‌های کمّی مطالعه‌ی شکل بافت‌های شهری و نیز پیوند میان تراکم فیزیکی و گونه-ریخت‌شناسی ، ابزاری به نام spacemate معرفی و تشریح می‌گردد. برای آزمون این روش بافت‌هایی از کلانشهر تبریز برگزیده شده و پس از استخراج و طبقه‌بندی داده‌های مورد نیاز بر روی نمودار spacemateجانمایی و تحلیل شده است. با این که این روش در اصل با در نظر گرفتن ساختارهای شهری کشورهای غربی طراحی و به شکلی محدودآزموده شده است، نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که روش مورد آزمایش – که در کشور ایران برای اولین بار در پژوهش حاضر آزموده می شود - در صورت وجود داده‌های قابل استناد ، قابلیت بومی شدن و کاربست ، هم به منظور توصیف و هم به منظور پیش بینی و برنامه‌ریزی در بافت‌های شهری ایران (و کشورهایی که بافت‌های شهری مشابه ایران دارند)را نیز دارا است.

واژه‌های کلیدی: کلید واژه ها : گونه شناسی معماری، ریخت شناسی شهری، تراکم فیزیکی، بافت شهری

متن کامل [PDF 1852 kb]   (4953 دریافت)