دوره 13، شماره 2 - ( 1388 )                   جلد 13 شماره 2 صفحات 111-91 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Zangi Abadi A, Saniei R, Varesi H R. Statistical Analysis of Earthquake Risk in the Regions 11 and 12 of Tehran. MJSP 2009; 13 (2) :91-111
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-8486-fa.html
زنگی‌آبادی علی، صنیعی راحله، وارثی حمیدرضا. تحلیل آماری خطرپذیری مناطق 11 و 12 شهر تهران در برابر زلزله. برنامه‌ریزی و آمایش فضا. 1388; 13 (2) :91-111

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-8486-fa.html


1- استادیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانش‌آموخته برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده:   (15720 مشاهده)
علی‌رغم تلاشهای گسترده بسیاری که در جهان برای تعیین خطرات زمین‌لرزه‌ای انجام شده است هنوز امکان پیش‌بینی دقیق زمان و مکان زمین‌لرزه‌ها میسر نشده است. بررسی‌ها و مطالعات انجام شده حاکی از آن است که با توجه به اطلاعات قابل دسترس و آمار و احتمالات می‌توان آسیب‌پذیری مناطق مسکونی در حین رخداد زمین‌لرزه را پیش‌بینی و تدابیر لازم را اندیشید. در راستای این هدف با توجه به پژوهشهای کتابخانه‌ای و میدانی پرسشنامه‌ای تهیه شد و از طریق معادله کوکران 322 پرسشنامه در مناطق 11 و 12 براساس جمعیت موجود توزیع شد. سپس با استفاده از تحلیلهایی مثل رگرسیون و روش T، کی‌دو و همبستگی از طریق نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری انجام شده است. نتایج تحلیلهای به‌عمل آمده حاکی از آن است که بین شاخصهای آسیب‌پذیری، قدمت ساختمان، تراکم، نوع مصالح و عرض معبر رابطه معنیدار وجود دارد و از نظر شاخص آسیب‌پذیری، منطقه 12 بیش از منطقه 11، در شاخص عرض معبر، منطقه 12 کمتر از منطقه 11 بوده و 3/81% از مساکن قرار گرفته در بافت متراکم در سطح آسیب‌پذیری زیاد قرار دارند. در ضمن برای طراحی نقشه‌ها و تحلیل فضایی نیز از نرم‌افزار Arc GIS استفاده شده است.
متن کامل [PDF 322 kb]   (12321 دریافت)    

دریافت: 1386/7/10 | پذیرش: 1387/2/30 | انتشار: 1389/2/12

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.