چکیده
الگوی اسلامی - ایرانی، با تبیین مبانی، آرمان، رسالت، افق و تدابیر، به دنبال تعیین چارچوب، خطوط اصلی و راهنمای عمل و تصمیمگیری برای پیشرفت است و مهمترین سند وفاق ملی بعد از قانون اساسی برای پنجاه سال آینده خواهد بود. هدف این مقاله تبیین نسبت الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت و توسعهی پایدار روستایی است که ضمن تبیین مفاهیم، به ارائهی نتایج حاصل از غفلت از روستا در الگو و نظام برنامهریزی ایران در هفتاد سال گذشته پرداخته و این حقیقت تلخ را بیان میکند که الگوی پایه بهنوعی تکرار روندهای غیر قابل قبول گذشته و سهلانگاری در توسعهی آیندهی روستاست. با این الگو نهتنها تداوم توسعهنیافتگی روستاها استمرار خواهد یافت و آثار سوئی بر پیشرفت خواهد داشت و اشتباه تاریخی بیتوجهی به روستا تکرار شده، بلکه در تحقق اهدافی که الگو به دنبال آن است اختلال و مانع جدی ایجاد خواهد شد؛ لذا التزام به تحقق مفاد الگو منوط به توجه شایسته به توسعهی پایدار روستایی و قائل شدن جایگاه مناسب برای آن در الگوست. روش این پژوهش کیفی و کاربردی، موردی، و زمینهای است که ضمن تبیین توسعهی روستایی به اصول و چالشها و نحوهی تعامل الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت با توسعهی روستایی میپردازد و تأکید بر بازنگری و تمرکز بیشتر بر مشارکت ذینفعان و خبرگان روستایی در الگوی پیشرفت، تعامل میان رویکردهای توسعهی روستایی و قابلیت تحقق الگوی پایه را پیشنهاد میدهد.
موضوع مقاله:
مدلها، تکنیک ها و روش های برنامه ریزی دریافت: 1398/10/15 | پذیرش: 1398/10/15 | انتشار: 1398/10/15