جلد 23 - ویژه نامه
جلد 23 - ویژه نامه صفحات 111-107 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار جامعه شناسی، دانشگاه تربیت مدرس ، Shojaeez@modares.ac.ir
چکیده: (1919 مشاهده)
چکیده
توسعه برخلاف دیدگاه مدرن که یک مبادره‌ی علمی، فنی و مدیریتی محض است، به‌شدت یک امر ایدئولوژیک است. بر این اساس یک حکومت ایدئولوژیک باید الگوی توسعه‌ی خود را ارائه دهد. در این چارچوب، مقاله با طرح دو سؤال اصلی به شرح زیر آغاز می‌شود:
ضرورت‌های نظریِ درانداختنِ طرحی نو در توسعه‌ی ایران چیست و چرا جمهوری اسلامی ایران باید هزینه‌های سنگین گشودن راهی جدید در توسعه را متحمل شود؟
پاسخ‌های کوتاه ما به این دو سؤال بدین قرار است که چون جمهوری اسلامی ایران یک حکومتِ ایدئولوژیک است و توسعه هم یک مبادره‌ی ایدئولوژیک.
در مقام توضیح و تبیین مسئله ابتدا بر ضرورت توسعه و ضرورت مضاعف آن در موقعیت‌های ایدئولوژیک تأکید خواهیم کرد و نشان خواهیم داد که توسعه چیزی بیش از یک مبادره‌ی علمی، فنی و مدیریتی است.
در تشریح نسبت میان دین و توسعه و تحولات پدیدآمده در آن تا رسیدن به مرحله‌ای که ارائه و پیاده‌سازی مدل خاصی از توسعه را از جانب دین انتظار می‌کشند، به تغییراتی اشاره خواهیم کرد که اولاً در «تلقی از دین» و ثانیاً در «موقعیت دین در جامعه» رخ داده است.
سپس توضیح خواهیم داد که اگر دین نتواند الگوی توسعه‌ی خویش را ارائه دهد و ناگزیر شود از الگوهای طراحی و تجربه‌شده‌ی دیگران اقتباس کند، همه چیز را از دست خواهد داد و بافته‌های تاکنون خویش را پنبه خواهد کرد.
موضوع مقاله:
مدلها، تکنیک ها و روش های برنامه ریزی
دریافت: 1398/10/15 | پذیرش: 1398/10/15 | انتشار: 1398/10/15
دریافت: 1398/10/15 | پذیرش: 1398/10/15 | انتشار: 1398/10/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |