1- استادیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز ، M.goodarzi@Scu.ac.ir
2- دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز
3- دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده: (3156 مشاهده)
در کاهش سطح کیفی حملونقل عمومی درونشهری دلایل متعددی ازجمله موانع اقتصادی، موانع سیاسی – مدیریتی، موانع زیستمحیطی، موانع کالبدی و موانع اجتماعی فرهنگی دخالت دارند که موانع کاربری اراضی بهعنوان یکی از ابعاد موانع کالبدی قابلرؤیتترین آنها است. ازاینرو هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل موانع کاربری اراضی توسعه حملونقل عمومی در کلانشهر اهواز است. این تحقیق ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. اطلاعات موردنیاز تحقیق از طریق روش اسنادی، کتابخانهای و مصاحبه با مردم و کارشناسان گردآوریشده است جهت رتبهبندی موانع کاربری اراضی در هر یک از کاربریهای حملونقل از روش تصمیمگیری ARAS استفادهشده است. همچنین جهت پهنهبندی این موانع در سطح شهر اهواز با نرمافزار ARC GIS10.3 از مدل کریجینگ استفادهشده است. نتایج نشان میدهد که مجموعاً (36) مانع کلیدی در هریک از کاربریهای حملونقل عمومی اهواز مؤثر هستند. این موانع برای ایستگاههای حملونقل عمومی (9 عامل) شریانهای شهری (9 عامل) پایانههای درونشهری (9) عامل و پارکینگهای عمومی (9 عامل) بودند؛ که دسترسی نامناسب با وزن (0.974) وجود کندهکاریهای سازمانی با وزن (0.61115)، ضعف سیستم سرمایشی – گرمایشی با وزن (0.295) و دوری از مراکز بهداشتی و درمانی با وزن (0.3479) به ترتیب بیشترین موانع ایستگاهها، شریانهای شهری، پایانهها و پارکینگها هستند. همچنین پهنهبندی این موانع نشان میدهد ایستگاهها در مناطق 2 و 5 شریانهای شهری در مناطق 2 و 5 م پایانهها در مناطق 8 و 4 و پارکینگهای عمومی در مناطق 2 و 7 به ترتیب بیشترین و کمترین موانع را دارند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
برنامه ریزی شهری دریافت: 1398/6/31 | پذیرش: 1399/1/17 | انتشار: 1399/4/10