رضا زاده راضیه، محمدی آیدغمیش فاطمه، رفیعیان مجتبی. توسعه اجتماع محلی با بهرهگیری از ظرفیتهای مشارکتی در رویکرد داراییمبنا
(مطالعه موردی: محله امامزاده حسن، منطقه 17 تهران). آمایش فضا و ژئوماتیک. 1391; 16 (2) :37-55
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-994-fa.html
1- دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
2- کارشناس ارشد شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
3- دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (5251 مشاهده)
در این مقاله پس از معرفی رویکرد توسعه دارایی مبنا به تحلیل رابطه سرمایه اجتماعی (به عنوان مهم ترین دارایی در سطح اجتماع محلی)، عوامل اجتماعی-کالبدی و تمایل به مشارکت سازمان یافته (به عنوان پیش نیاز ضروری رویکرد دارایی مبنا) می پردازیم. شاخص های مورد بررسی را از مطالعات و تجربیات داخلی و جهانی استخراج کرده و با روش پیمایش، در محله امامزاده حسن شهر تهران مورد سنجش قرار داده ایم. نتایج رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر تمایل به مشارکت سازمان یافته، سرمایه اجتماعی و عوامل اجتماعی- کالبدی نشان می دهد سرمایه اجتماعی (با ضریب 0.484) بر تمایل به مشارکت تأثیر مستقیم و افزاینده دارد. همچنین، قدمت سکونت (با ضریب 0.256)، میزان کیفیت امکانات کالبدی از دید ساکنان (با ضریب 0.333) و میزان حضور پذیری فضاهای عمومی در محله (با ضریب 0.354) با واسطه سرمایه اجتماعی بر تمایل به مشارکت سازمان یافته تأثیر افزاینده دارند و تأثیر وضعیت مالکیت (0.058) نسبت به سه عامل دیگر کمتر است. این نتایج نشان می دهد سرمایه کالبدی برای افزایش سرمایه اجتماعی دارای اهمیت ابزاری است و در رویکرد دارایی مبنا برای توسعه اجتماع محلی باید به سرمایه های کالبدی و اجتماعی به صورت یکپارچه برای ظرفیت سازی توجه کرد.
دریافت: 1390/7/10 | پذیرش: 1391/10/20 | انتشار: 1391/10/25