دوره 27، شماره 2 - ( 1402 )                   جلد 27 شماره 2 صفحات 46-28 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Nezammahalleh S K, ramesht M H, Jabalameli M S, Seydaiy S E. Progress Paradigm The Essential Tension in Spatial Planning. MJSP 2023; 27 (2) :28-46
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-68772-fa.html
نظام محله سکینه خاتون، رامشت محمد حسین، جبل عاملی محمد سعید، صیدایی سید اسکندر. پارادایم پیشرفت، تنشی جوهری در برنامه ریزی فضا. آمایش فضا و ژئوماتیک. 1402; 27 (2) :28-46

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-68772-fa.html


1- دانشگاه اصفهان
2- دانشگاه اصفهان ، m.h.ramesht@geo.ui.ac.ir
3- دانشگاه علم و صنعت
چکیده:   (1497 مشاهده)
تحول اجتماعی و ویرایش متن جوامع، بدون داشتن اهدافی خاص آن هم در سپهری معنایی که اصطلاحاً به آن پارادایم گفته می­شود؛ امکان پذیر نمی نماید. پارادایم "پیشرفت" که حاصل تامل ایرانیان در مواجه با پارادیم "توسعه " در یک قرن اخیر است؛ رفته رفته به درجه ای از بلوغ میل کرده که زمان فراهم آوردن زمینه های اجرای آن را طلب می­کند. بدون تردید هر پارادایمی دارای ریشه ­های معرفتی، خاستگاه، دکترین و اهداف خاصی است و تحقق آن محتاج شکل گیری سه نظام یعنی نظام حکمرانی، علمی- فلسفی و فرهنگی است. پارادایم "پیشرفت"  را باید زبان ناملموس رفتاری انقلاب جامعه ایرانیان تفسیر کرد و حاصل کار محققان ایران، در مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت را تدوین این زبان رفتاری به سندی راهبردی دانست. نتایح حاصل از فرایند طی شده در اندیشکده آمایش بنیادین که بر اساس روش تحلیل ژانت صورت گرفته نشان می­دهد که:
*پارادایم پیشرفت براساس پنج اصل یعنی تعادل فضایی، راستی و درستی، زیست پذیری و تاب ­آوری سرزمینی، هویت مکانی، و جمهور بدنبال دستیابی به فراورش مدنی است.
* پارادایم پیشرفت درمقایسه با پارادایم توسعه دارای تنشی جوهری است.

 
متن کامل [PDF 2090 kb]   (1035 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: برنامه ریزی کالبدی و سرزمینی
دریافت: 1402/2/9 | پذیرش: 1402/5/8 | انتشار: 1402/6/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.