1- دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران ، azamani621@gamail.com
2- دانشجوی دکتری تخصصی جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده برنامهریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3- دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده برنامهریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
4- استاد گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده: (2113 مشاهده)
نظریه تولید فضا دربرگیرنده کنش متقابل صورتهای ذهنی (بازنماییها)، مکان (ویژگیهای کالبدی) و کنش انسانی (زندگی زیسته) است. بنابراین، فرض میشود که فضا ظرفی ثابت نیست، بلکه محصولی اجتماعی است که انسانها آن را پیدرپی تولید و بر سر آن مذاکره میکنند. آنها فضای طراحیشده را دگرگون میکنند و آن را به فضای زیسته نزدیک میسازند. مطالعه حاضر با تأکید بر مفهوم «فضای زیسته» لوفور به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه کاربران مرکز شهر رشت فضاهای «حیات شهری باکیفیت» را تولید میکنند. نتایج مطالعه عمدتاً براساس روش پیمایشی بوده است. دادهها علاوه بر پرسشنامه و نقشهبرداری ارزیابانه، از طریق گفتگوهای ساختارنیافته و مشاهده جمعآوری شده است. تحلیل دادهها براساس روشهای آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. این مطالعه نشان داد که کابران مرکز رشت با انتخاب آگاهانه مکان فراغت خود و از طریق کنشهای خاصی به فضاهای زیسته روزمره خود معنا میدهند. آنها این کنشها را در مکانهایی با ویژگیهای کالبدی متمایز (کیفیتهای دیدنی، مکانهای نمادین) انجام میدهند. بهعلاوه، این کاربران با ایجاد مفهوم «اجتماعیبودن» با دوستان و آشنایان از طریق اوقات فراغت، دارای پیوندهای اجتماعی معناداری هستند. وانگهی، شکلگیری فضاهای «حیات شهری باکیفیت» با هفت ویژگی مطلوب «فضاهای سبز»، «بافتهای تاریخی»، «فعالیتها»، «نظارت طبیعی»، «احساس مالکیت»، «مقیاس انسانی»، و «مدیریت و نگهداری» از سوی کاربران تفسیر میشود.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
برنامه ریزی شهری دریافت: 1400/8/18 | پذیرش: 1401/1/22 | انتشار: 1401/6/10