1- دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی روستایی
2- استادیار و عضو هیئت علمی جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
3- استادیار جغرافیا، دانشگاه سیستان وبلوچستان
چکیده: (9187 مشاهده)
زلزله اندازهگیری محرومیت واحدهای جغرافیایی در بسیاری از کشورها، تبدیل به اولویت توسعه روستایی شده است. هدف پژوهش، تحلیل الگوی فضایی محرومیت روستایی شهرستان پلدختر بر اساس شاخصهای منطقهای میباشد. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی، روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری خانوارهای روستایی شهرستان پلدختر میباشد (11289N=). از طریق فرمولکوکران و روش نمونهگیری سهمیهای، 400 خانوار به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه و سالنامههای آماری میباشد. از آزمون رتبهای هم-انباشتگی نامحدود اکتشافی (جوهانسن) برای شناسایی شاخصها، برای بررسی محرومیت مناطق مختلف از آزمونهای تعقیبی (Post Hoc)، و برای ارائه الگوی فضایی محرومیت از نرمافزار GIS استفاده شد. یافتهها نشان داد که از هیجده شاخص موردنظر، یازده شاخص در سطح پایینی قرار دارند. از این تعداد، سه شاخص درآمد و پسانداز (2019/0)، مالکیت (120/0) و مسکن (114/0) مربوط به بعد اقتصادی، سه شاخص آموزشی (147/0)، بهداشتی (127/0) و خدماترفاهی (114/0) مربوط به بعد اجتماعی، دو شاخص زیرساختهای فرهنگی (120/0) و حقوق قومیتها (164/0) مربوط به بعد سیاسی- فرهنگی و سه شاخص محیطزیست (135/0)، شبکه معابر (102/0) و زیرساختها (160/0) مربوط به بعد محیطی- کالبدی میباشند. برای ارزیابی شاخصهای محرومیت، اهمیت شاخصهای عینی بیشتر از شاخصهای ذهنی میباشد. در مناطق روستایی تفاوت مکانی قابلتوجهی در زمینه ابعاد محرومیت وجود دارد. لذا میتوان گفت که شناسایی شاخصهای محرومیت برای برنامهریزی و کاهش محرومیت مهم میباشد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مدلها، تکنیک ها و روش های برنامه ریزی دریافت: 1396/12/5 | پذیرش: 1397/7/28 | انتشار: 1397/7/23