دوره 19، شماره 2 - ( 1394 )                   جلد 19 شماره 2 صفحات 236-211 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

mohammadidehcheshmeh M. The Spatial Modeling of Proximity in Special Land Use from Passive Defense Point of View in Ahvaz Metropolis. MJSP 2015; 19 (2) :211-236
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-11104-fa.html
محمدی ده چشمه مصطفی، حیدری نیا سعید. مدلسازی مکانی همجواری کاربری‌های ویژه از منظر پدافند غیرعامل در کلانشهر اهواز. آمایش فضا و ژئوماتیک. 1394; 19 (2) :211-236

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-11104-fa.html


1- استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز
2- دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده:   (8514 مشاهده)
کلانشهر اهواز به واسطه موقعیت حساس و منحصر به فردى که در استراتژى انرژى و قلمروهاى ژئواکونومیک، ژئو کالچر، موقعیت هیدروپولیتیک و ژئواستراتژیک ایران دارد، پژوهش حاضر، از لحاظ ماهیت، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی – تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش به روش کتابخانه‌ای و میدانی و تهیه، بروز رسانی و تکمیل بانک داده مکانی گردآوری شده‌اند. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کاربری های حیاتی و حساس شامل پنج دسته کاربری تاسیسات و تجهیزات شهری، مراکز مدیریتی، نظامی – انتظامی، پشتیبانی، حمل و نقل در محدوده شهری اهواز می باشد. رویکرد حاکم بر آنالیز داده ها، تحلیل مکانی است و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات مکانی از مدل ترکیبی‌FGIS - FAHP استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داده اند که 57/0 درصد از کاربری های (ویژه) حیاتی و حساس در پهنه ای با خطرپذیری زیاد مستقر هستند که اصول همجواری بین آنها از 55/0 – 29/0 رعایت نشده است. همچنین نتایج مطالعه نشان داده است که منطقه 7 شهرداری اهواز از نظر رعایت اصول همجواری آسیب‌پذیرترین منطقه شهرداری و منطقه 5 به عنوان ایمن ترین منطقه شهرداری شناخته شده اند.
متن کامل [PDF 719 kb]   (6328 دریافت)    
نوع مقاله: علمی پژوهشی، مستخرج از پایان نامه | موضوع مقاله: آمایش دفاعی و امنیتی فضا
دریافت: 1393/7/27 | پذیرش: 1393/12/13 | انتشار: 1394/6/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.