1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی،دانشکده هنر و معماری
چکیده: (7060 مشاهده)
امروزه حمل و نقل بهویژه حمل و نقل همگانی بهعنوان یکی از مهمترین عناصر ساختاری بر توسعه شهرها اثرگذار است. با توجه به پیشرفت ناوگان حمل و نقل عمومی بهویژه مترو در تهران، ضرورت پرداختن به اصل پیادهمداری بهعنوان یکی از اصول چهارگانه توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی[1] بهعنوان امری مهم و ضروری تلقی میشود. مهمترین مسئله پیش رو در این رابطه شناخت نیازهای عابران پیاده و نیز الزامات فنی مورد نیاز استفادهکنندگان است. از اینرو پژوهش حاضر به استخراج و جمعآوری این نیازها با استفاده از روش گسترش عملکرد کیفیت یا گسترش کارکرد کیفی[2]، در ترکیبی از فرآیند تحلیل شبکهای[3] میپردازد و با تکیه بر نیازهای اولویتبندی شده، وضعیت پیادهمداری را در محدوده ایستگاه مترو تجریش ارزیابی میکند. تحلیل امتیازات نهایی بیانگر این مطلب است که وضعیت این محدوده در زمینه قابلیت پیاده مداری باوجود برخی نقاط ضعف در شرایط مطلوبی به سر میبرد، بهطوریکه حدود 71.33 درصد از نیازهای عابران پیاده در این محدوده بهطور نسبتاً مناسب برآورده میشود. در پایان با تکیه بر مقایسه تحلیلی امتیازات اختصاصیافته به هر نیاز، به ارائه و اولویتبندی راهکارها و پیشنهادهای لازم برای بهبود وضعیت پیادهمداری محدوده ایستگاه مترو تجریش خواهیم پرداخت.
[1]. Transit Oriented Development (TOD)
[2]. Quality Function Deployment (QFD)
[3]. Analytical Network Process (ANP)
موضوع مقاله:
مدلها، تکنیک ها و روش های برنامه ریزی دریافت: 1395/8/17 | پذیرش: 1395/12/21 | انتشار: 1396/1/1