دوره 27، شماره 4 - ( 1402 )
جلد 27 شماره 4 صفحات 29-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری، دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشیار، دانشگاه تربیت مدرس. ، safarrahmati@modares.ac.ir
3- دانشیار، دانشگاه تربیت مدرس
4- دانشیار دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشیار، دانشگاه تربیت مدرس. ، safarrahmati@modares.ac.ir
3- دانشیار، دانشگاه تربیت مدرس
4- دانشیار دانشگاه تربیت مدرس
چکیده: (1161 مشاهده)
رشد سریع شهرنشینی کلانشهر شیراز در چند دهه اخیر موجب گسترش فیزیکی بی رویه شهر و دست اندازی این شهر بر روستاها و سکونتگاه های پیرامونی شده و همین مسأله موجب ظهور چالش ها و نارسایی های متعددی در سکونتگاه های پیرامونی شهر شده است. پژوهش حاضر سعی دارد با کاربرد شاخص‌های مختلف، نارسایی سکونتگاه های پیرامونی کلانشهر شیراز را مورد ارزیابی قرار دهد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات میدانی و اسنادی (اسناد، مجلات و کتب مرتبط با موضوع) گردآوری شده است. ابزار مورد استفاده شامل دو نوع پرسشنامه (پرسشنامه شهروندان و پرسشنامه خبرگان) است. تحلیل آماری داده های پژوهش نیز با استفاده از مدلسازی معادله ساختاری واریانس محور و کوواریانس محور انجام شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که از دیدگاه ساکنین سکونتگاههای پیرامونی، نارسایی اقتصادی و ضعف برنامه ریزی و مدیریت شهری به ترتیب با تبیین 83 و 79 درصدی واریانس نارساییها در این گونه سکونتگاه ها نسبت به سایر عوامل وضعیت بدتری دارند. همچنین در میان عوامل مؤثر بر شکلگیری الگوی فضایی تسلط مادرشهر شیراز بر سکونتگاه های پیرامونی، نظام سیاسی اداری متمرکز (با ضریب تأثیر 834/0) بیشترین تأثیر را داشته و سایر عوامل در مرتبه های بعدی قرار دارند.
نوع مقاله: پژوهشی کیفی |
موضوع مقاله:
برنامه ریزی شهری
دریافت: 1400/6/27 | پذیرش: 1401/1/22 | انتشار: 1402/10/1
دریافت: 1400/6/27 | پذیرش: 1401/1/22 | انتشار: 1402/10/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |