الگوی کاربری اراضی توسط بشر در حال تغییر مداوم است. با توجه به پیچیدگی­ها و فضای گسترده جواب در تغییر کاربری، وجود اهداف مختلف و متناقض و درنهایت داشتن قیود مختلف، لزوم استفاده از الگوریتم­ فرا ابتکاری ژنتیک در حل این مسائل را دوچندان کرده است. در تحقیق حاضر مدلی برای بهینه‌سازی تغییر کاربری اراضی با استفاده از الگوریتم ژنتیک(GA) در بخشی از حوضه طالقان، با اهداف بیشینه کردن سود اقتصادی, سازگاری کاربری­ها و کمینه کردن سختی تغییر کاربری ارائه می‌شود. بهینه­سازی با در نظر گرفتن یک سری محدودیت­ها در تغییر کاربری انجام شده است. در این تحقیق ابتدا داده‌های لازم توسط توابع و تحلیل­های مکانی سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) تهیه و سپس فاکتورهای مؤثر در تابع هدف، با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت و درنهایت تغییر کاربری با استفاده از الگوریتم ژنتیک به­گونه­ای انتخاب‌شده که تابع هدف نهایی بهینه شود. نتایج نشان می­دهد که الگوهای کاربری پیشنهادشده در این مدل می‌تواند سطح منفعت اقتصادی منطقه را در حدود 48 درصد افزایش دهد؛ با این توضیح که تمامی الگوها تا حد امکان دارای سازگاری بالا و دشواری تغییر اندک هستند.

واژه‌های کلیدی: تغییر کاربری، الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک، بهینه‌سازی، منفعت اقتصادی

متن کامل [PDF 1214 kb]   (7695 دریافت)