لذا با توجه به اهمیت و ضرورت راه اندازی اقامت گاههای بوم گردی در تحقق توسعه پایدار مناطق روستایی ، هدف  اصلی این پژوهش ارائه چارچوبی جهت شناسایی اقامتگاههای بوم­گردی و مولفه­های تبیین کننده این کسب وکار با استفاده از رویکرد چرخۀ عمر در منطقه ترکمن صحرای استان گلستان می­باشد. این مقاله از نوع تحلیلی – توصیفی مبتنی بر روش ­هدفمند است. جامعۀ آماری تحقیق را دو گروه خبرگان به تعداد30 نفر شامل اساتید توسعه روستایی دانشگاه­های استان گلستان و کارشناسان گردشگری ادارات دولتی و 20 نفر از صاحبان اقامتگاههای بوم­گردی تشکیل داده­اند. جمع­آوری داده­ها از نمونه­ها نیز از طریق پرسشنامه­های محقق ساخته انجام گرفته است. نتایج یافته­ها نشان می­دهد که اقامتگاههای بوم­گردی  با کارکرد اقتصادیِ مکمل، در کنار سایر فعالیت­های تولیدی و خدماتی در سطح مناطق روستایی می توانند به عنوان ابزار توسعه اقتصادی در جوامع محلّی ایفای نقش کنند. تحلیل مولفه­های تبیین­کننده حاکی از آن است که از میان چهار مرحله چرخه عمر اقامتگاههای بومگردی تفاوت معناداری بین سه مرحله شروع،درگیری و رشد این نوع کسب وکار از دیدگاه جامعه نمونه وجود داشته در حالیکه این تفاوت در مرحله بلوغ قابل مشاهده نیست. بر این اساس اقامتگاههای بومگردی در منطقه مورد مطالعه بطور عمده در حال حاضر در مرحله درگیری قرار داشته و قابلیت لازمه برای رسیدن به مرحله بلوغ را نداشته اند.

واژه‌های کلیدی: اقامت‌گاههای بوم‌گردی، چرخۀ عمر، منطقه ترکمن صحرا

متن کامل [PDF 451 kb]   (951 دریافت)