دوره 23، شماره 4 - ( 1398 )
جلد 23 شماره 4 صفحات 35-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، h-dadashpoor@modares.ac.ir
2- دانشجوی دکتری دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشجوی دکتری دانشگاه تربیت مدرس
چکیده: (5255 مشاهده)
در مطالعات شهری، پدیده‌ها به طور عمده با یک نگاه کمی‌گرایانه مورد توجه قرار گرفته‌اند که در آنها به مطالعه پدیده پرداخته شده و بررسی رابطه بین پدیده و سوژه فراموش شده است. این درحالی است که شهر و پدیده‌های آن دارای لایه‌های گوناگونی هستند که دستیابی به تمام آنها با بهره‌مندی از رویکرد کمی‌گرایانه امکان‌پذیر نیست. چراکه محققان کمی‌گرا به‌عنوان کسانی که نقش اصلی را در این پژوهش‌ها برعهده دارند، پدیده مورد نظر را تجربه و فهم نکرده‌اند و نتایج آنها به محاسبات کمی و آماری آنها محدود می‌گردد. حال آنکه فهم عمیق پدیده‌های شهری و پیامدهای آنها، جز با درک تجربه افرادی که آن پدیده را از نزدیک و برای سال‌ها درک کرده‌اند؛ امکان‌پذیر نیست. مبانی فلسفی و روش‌شناسی چگونگی درک این تجربه که به پارادایم پدیدارنگاری معروف است و چگونگی به‌کارگیری آن در مطالعات شهری؛ هدف مطالعه حاضر است که بخش اول با بهره‌مندی از مطالعات کتابخانه‌ای و تحلیل اسنادی و بخش دوم با استفاده از مطالعات میدانی محقق شده است. نتایج نشان می دهد که پدیدارنگاری به‌دنبال کشف و توصیف پدیده‌ها با تکیه بر تجربه زیسته مردم است که این کار با بهره‌مندی از مطالعات میدانی و ابزار مشاهده مصاحبه نیمه‌ساختاریافته انجام می‌دهد. هم‌چنین در به‌کارگیری پدیدارنگاری برای بررسی تجربه زیسته مردم از پیامدهای زندگی در محله جدااُفتاده (رضویه) روشن گردید که افراد ساکن در این محله پیامدهای زندگی در این محله را در ابعاد متفاوت مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و عملکردی تجربه کرده‌اند و پیامدهای مدیریتی و اقتصادی را به‌عنوان علت سایر پیامدها می‌انگارند
نوع مقاله: پژوهشی کیفی |
موضوع مقاله:
مدلها، تکنیک ها و روش های برنامه ریزی
دریافت: 1397/2/28 | پذیرش: 1398/8/12 | انتشار: 1398/10/10
دریافت: 1397/2/28 | پذیرش: 1398/8/12 | انتشار: 1398/10/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |