دوره 18، شماره 2 - ( 1393 )                   جلد 18 شماره 2 صفحات 26-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Assessment of Vulnerable Locations Against Terrorist Attacks in Metropolises, Case Study: Shiraz Metropolis. MJSP 2014; 18 (2) :1-26
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-8876-fa.html
ایزدی حسن، دبیری علی اکبر. ارزیابی مکان های آسیب پذیر کلان شهرها در برابر حملات تروریستی ، نمونه موردی: کلان شهر شیراز. برنامه‌ریزی و آمایش فضا. 1393; 18 (2) :1-26

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-8876-fa.html


1- دانشگاه شیراز
2- کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی
چکیده:   (8905 مشاهده)
حملات تروریستی یکی از بزرگترین چالش های جهان در قرن 21 محسوب می شود. سالانه هزاران نفر در سرتاسر جهان بر اثر حملات تروریستی جان خود را از دست می دهند. در این میان کلان شهرها یکی از مهمترین فضاهایی هستند که اکثر حملات تروریستی در آن سازماندهی و انجام می شود ، به طوری که می توان تروریسم را پدیده ای اساساً شهری دانست. کشور ایران و شهرهای بزرگ آن نیز به دلیل ویژگیهای منطقه‌ای و وجود گروهک‌های تروریستی و معارض با نظام در خطر حملات تروریستی قرار دارند. در کلان شیراز زیر ساخت‌های حیاتی، مکان‌های عمومی و مراکز قدرت سیاسی آن از مکان های بالقوه آسیب پذیر در مقابل حملات تروریستی محسوب می شوند. در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد اسنادی و قیاسی انجام شده ،ضمن بررسی کانون های جغرافیایی حملات تروریستی در کلان شهرهای جهان، مهم‌ترین مکان های این نوع حملات و میزان آسیب پذیری مناطق 9 گانه شهر شیراز در برابر حملات تروریستی تجزیه و تحلیل شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که مناطق1، 2 و 8 شهر شیراز به دلیل ویژگی های کالبدی- فضایی، تمرکز جمعیتی و تعدد زیر ساخت ها؛ آسیب پذیرترین مناطق در مقابل حملات تروریستی هستند.
متن کامل [PDF 480 kb]   (4551 دریافت)    
نوع مقاله: علمی پژوهشی مستقل | موضوع مقاله: آمایش دفاعی و امنیتی فضا|برنامه ریزی مدیریت محیطی و مخاطرات
دریافت: 1392/3/26 | پذیرش: 1392/11/1 | انتشار: 1393/5/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.