دوره 16، شماره 4 - ( 1391 )                   جلد 16 شماره 4 صفحات 48-25 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
رفیعیان مجتبی، شالی محمد. تحلیل فضایی سطح توسعه‌یافتگی تهران به‌تفکیک مناطق شهری. برنامه‌ریزی و آمایش فضا. 1391; 16 (4) :25-48

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-5052-fa.html

تحلیل فضایی سطح توسعه‌یافتگی تهران به‌تفکیک مناطق شهری
مجتبی رفیعیان1، محمد شالی2
1- دانشیار شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:   (10514 مشاهده)
شهر محصول روابط و مناسبات پیچیده اقتصادی و اجتماعی است و ناهمگونی­های فضایی آن بازتاب فرایندهای درهم­بافته فرهنگی- اجتماعی و سیاسی- اقتصادی در طی تاریخ در بستر طبیعت بوده است. هدف این مقاله، بررسی چگونگی ناهمگونی­های فضایی بین مناطق 22 گانه کلان شهر تهران است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. برای شناخت سطوح توسعه مناطق شهر تهران از 31 شاخص در قالب 7 معیار اصلی استفاده شد. با بهره گیری از مدل AHP و نرم افزار EXPERT CHOISE هریک از معیارها و زیرمعیارها دوبه­دو با هم مقایسه شد و نسبت به یکدیگر مورد ارزیابی و امتیازدهی قرار گرفت. در نهایت، با روش خوشه­بندی سلسله مراتبی مناطق 22 گانه کلان شهر تهران از نظر درجه توسعه یافتگی در چهار سطح توسعه­یافته، نسبتاً توسعه­یافته، توسعه­متوسط و توسعه­نیافته خوشه­بندی و در محیط Arc Gis به صورت نقشه نمایش داده شد. نتیجه بررسی شاخص ها نشان می دهد کلان شهر تهران فاقد وحدت کالبدی- اجتماعی بوده و ناهمگونی­های فضایی بین مناطق شمالی و جنوبی آن به عنوان ویژگی اصلی ساختار فضایی کلان شهر تهران همچنان پابرجاست. ادامه روند کنونی چالشی اساسی در راه دست یابی به توسعه پایدار شهری و شهر خوب نه فقط برای تهران، بلکه چالشی در سطح ملی است.  
واژه‌های کلیدی: شهر تهران، واژه‌های کلیدی: توسعه پایدار شهری، شاخص­های توسعه، عدالت فضایی
متن کامل [PDF 1760 kb]   (5023 دریافت)    

دریافت: 1390/9/11 | پذیرش: 1391/8/22 | انتشار: 1391/12/12
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.