دوره 19، شماره 1 - ( 1394 )                   جلد 19 شماره 1 صفحات 52-33 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

hafeznia M R, ghaderi hajat M, Ahmadi poor Z. Designing a spatial justice measurement model; Case Study: Iran. MJSP 2015; 19 (1) :33-52
URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-11685-fa.html
حافظ نیا محمد رضا، قادری حاجت مصطفی، احمدی پور زهرا، رکن الدین عبدالرضا، گوهری محمد. طراحی الگوی سنجش عدالت فضایی، مطالعه موردی: ایران. برنامه‌ریزی و آمایش فضا. 1394; 19 (1) :33-52

URL: http://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-11685-fa.html


1- دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشکده فنی حرفه ای شهید شمسی پور
چکیده:   (11339 مشاهده)
فضای جغرافیایی محصول عملکرد عوامل بسیاری است، که در این بین نهاد سیاست و کارکرد نهادهای رسمی و شاخص آن یعنی حکومت و به تبع آن دولت تأثیر بسیار زیادی در کیفیت شکل گیری آن از منظر عدالت فضایی دارد، به همین دلیل است که درک حوزه معنایی عدالت فضایی، مشروط بر درک رابطه متقابل سیاست و فضا است. عدالت فضایی یا جغرافیایی عبارت است از برابری نسبی شاخص های جامع توسعه (اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و ...)در مکانها و فضاهای جغرافیایی(خرد و کلان) با شاخص های متناظر توسعه در سطح ملی. هدف اصلی این پژوهش را طراحی الگوی عملیاتی سنجش عدالت فضایی که مورد مطالعاتی آن کشور ایران می باشد را تشکیل می دهد. این مقاله با شیوه توصیفی و تحلیلی و با رویکردی کاربردی- توسعه ای در پی پاسخ گویی به سوال زیر است: چگونه می توان در قالب یک الگو، به سنجش مستمر عدالت فضایی در کشور دست یافت؟ یافته ها نشان می دهد که با در نظر گرفتن نقش مثبت و منفی عوامل هشت گانه و شاخص های مربوط به آنها در قالب یک نرم افزار کامپیوتری می توان به سنجش مستمر عدالت فضایی در کشورها دست یافت.
واژه‌های کلیدی: سیاست، فضا، عدالت فضایی، الگو سازی، ایران
متن کامل [PDF 672 kb]   (7773 دریافت)    
نوع مقاله: علمی پژوهشی، مستخرج از پایان نامه | موضوع مقاله: آمایش و سازماندهی سیاسی فضا
دریافت: 1393/4/29 | پذیرش: 1393/7/23 | انتشار: 1394/4/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.